Ποδοσφαιρικά και άλλα

Η αγάπη μου για το ποδόσφαιρο είναι γνωστή, δεδομένη και πολλές φορές παρεξηγήσιμη – προς μεγάλη μου έκπληξη – από πολλούς γύρω μου. Και βέβαια παρακολουθώ το διεθνές ποδόσφαιρο, θαυμάζω το Ισπανικό, βλέπω το Ιταλικό, απολαμβάνω το Γερμανικό αλλά λατρεύω το Αγγλικό και σε αυτό δεν φταίει απαραίτητα το ότι έζησα για πολλά χρόνια στην Μεγάλη Βρετανία, ούτε ότι είχα την ευκαιρία να δω πολλούς ποδοσφαιρικούς αγώνες κατά τη διάρκεια της παραμονής μου εκεί. Υπάρχει και ομάδα που παρακολουθώ, που κάποια στιγμή την παρακολουθούσα πιστά σε όλους τους αγώνες της εντός και εκτός έδρας, ομάδα που η έδρα της απείχε αρκετά χιλιόμετρα από το μέρος που έμενα και που δεν ήταν πάντα στην αντίστοιχη πρώτη κατηγορία αλλά που έζησε το πέρασμα και από την ανάλογη δεύτερη και κάποια στιγμή είδε και την τρίτη.

Μιλάω για την Derby County F.C., ομάδα που μάλλον θα πέσει στη δεύτερη κατηγορία αυτή τη στιγμή μιας και κοντεύοντας η λήξη του Αγγλικού πρωταθλήματος έχει δει μόνο μία νίκη και δύο νομίζω ισοπαλίες και πολλές, πολλές ήττες. Θα με ενοχλείσει, πολύ μάλιστα αλλά και στις χαρές και στις λύπες πάντα μαζί! Και αυτό δεν ισχύει μόνο για μένα που θα μπορούσε να πει κανείς ότι είμαι απλά ένας περιστασιακό παρακολουθητής της ομάδας αλλά και για τους χιλιάδες οπαδούς της. Κανείς από αυτούς και το λέω με σιγουριά γιατί τους γνώρισα από κοντά δεν θα πει, χάνουμε συνέχεια και η Chelsea κερδίζει συνέχεια άρα από το καινούργιο χρόνο θα γίνω Chelsea! Ο πατέρας του Asa καθώς και ο ίδιος ο Asa είναι οπαδοί τις Newcastle United F.C., άλλη αρρώστια αυτοί και να σκεφτεί κανείς ότι είναι η ομάδα με τους πιο ενωμένους οπαδούς στην Αγγλία, μια ολόκληρη πόλη, μια ομάδα! Αυτοί να δείτε απογοητεύσεις και φέτος μάλλον θα κατηφορίσουν προς τη δεύτερη κατηγορία. Και οι παίκτες αυτών των ομάδων, επαγγελματίες φυσικά, καλοί επαγγελματίες και όχι μισθοφόροι που δίνουν τα πάντα για την ομάδα, τουλάχιστον όσα μπορούν και στο τέλος οι περισσότεροι κρατάνε ένα κομμάτι της καρδιάς τους γι' αυτές τις ομάδες. Πάρτε για παράδειγμα τον Νταμπίζα που πέρασε από την Newcastle United F.C., ο άνθρωπος δεν άφησε ακριβώς τη σφραγίδα του στην ομάδα ειδικά αφού στο πρώτο του αγώνα με την Αγγλική ομάδα έγινε υπεύθυνος για ένα αυτογκόλ αλλά ο ίδιος συχνά αναφέρεται με αγάπη για την Αγγλική ομάδα και οι οπαδοί της τον θυμούνται σαν πραγματικό αγωνιστή που έδινε τα πάντα στο γήπεδο για την ομάδα και αυτό το εκτιμάν.

Τώρα γιατί τα λέω αυτά, μα γιατί η σύγκριση με το Ελληνικό ποδόσφαιρο είναι αναπόφευκτη και την αφορμή μου την έδωσαν οι δηλώσεις και ενέργειες του γραφικού προέδρου του Ολυμπιακού, Σωκράτη Κόκκαλη. Δεν είμαι Ολυμπιακός και δεν έκρυψα ποτέ μου τα Παναθηναϊκά μου αισθήματα αλλά όλοι μας πρέπει να καταλάβουμε ότι όταν παίρνει φωτιά το σπίτι του διπλανού σου η φωτιά σύντομα θα έρθει και στο δικό σου και στη συγκεκριμένη περίπτωση το σπίτι του Ολυμπιακού πήρε φωτιά από εμπρησμό και ένοχος είναι ο ίδιος ο γραφικός του πρόεδρος.

Πρώτα από όλα η απόλυση του Τάκη Λεμονή, φαντάζεστε πόσες φορές έπρεπε να έχει απολυθεί ο Alex Ferguson τις τελευταίες δύο δεκαετίες από την Manchester United αν το διοικητικό συμβούλιο της ομάδας κουβαλούσε τα μυαλά του Κόκκαλη; Τι προηγούμενο όρισε ο κύριος Κόκκαλης με αυτή του τη πράξη; Δεν υπερασπίζομαι τον Τάκη Λεμονή που σε τελευταία ανάλυση πέτυχε στους στόχους που του ορίστηκαν αλλά κι αν απέτυχε δεν το αποφασίζεις έξη αγώνες πριν τη λήξη του πρωταθλήματος και με την ομάδα μέσα και στους τρεις στόχους της, γιατί και το σημείο που έφτασε ο Ολυμπιακός στο Champion's league δεν είναι απλά εκπλήρωση στόχων σε σχέση με την ιστορία της ομάδας, αλλά θρίαμβος, ούτε ο Παναθηναϊκός έχει κλείσει κανένα συμβόλαιο με το πρωτάθλημα, σε έξη αγώνες και με ένα βαθμό διαφορά (όπως και εάν υποκλάπηκαν αυτοί οι βαθμοί από τον Κόκκαλη) τα πρωταθλήματα κερδίζονται μέσα στο γήπεδο και όχι σε διοικητικά συμβούλια. Πρώτο ατόπημα του κυρίου Κόκκαλη, να περιμένει να πάρει το πρωτάθλημα απολύοντας τον επιτυχημένο προπονητή και ειδικά επειδή είχε το θράσος να το πει. Με τα υπονοούμενα που άφησε για τον κ. Γιάννη Βαρδινογιάννη δεν θα ασχοληθώ, είναι θέμα του ίδιου το πως και πότε θα απαντήσει και στο κάτω κάτω της γραφής ας πρόσεχε ποιους έγλυφε ο Τζίγκερ, με το φίδι δεν πιάνεις φιλίες. Αλλά και εδώ είναι μεγάλο το 'αλλά', πόσο ύποπτα ίδιος είναι και αυτός ο κύριος Βαρδινογιάννης με τον κύριο Κόκκαλη. Και οι δύο τους βλέπουν τις ομάδες σαν προϊόν και τους φιλάθλους σαν άβουλα πρόβατα που μπορούν να εκμεταλλεύονται οικονομικά και να χρησιμοποιούν ενίοτε σαν μέσο πίεσης ακόμα και για πολιτικούς λόγους. Μερικές φορές ακούω για τον οπαδό πρόεδρο και ανατριχιάζω, ο πολυεκατομμυριούχος πολυδιαπλεκόμενος και με έντονα πολιτικό-οικονομικά συμφέροντα από λότο μέχρι κρατική τηλεφωνία Κόκκαλης είναι οπαδός; και μιας και μιλάμε για πολιτικές διαπλοκές του κυρίου Κόκκαλη, κάτι έμαθε κι αυτός από τους πολιτικούς, αυτό που λέμε για 'εσωτερική κατανάλωση', θυμηθείτε άλλα λένε οι πρωθυπουργοί Ελλάδος και Τουρκίας στο εσωτερικό και άλλα όταν συναντιούνται μεταξύ τους. Έτσι και ο κύριος Κόκκαλης πούλησε οπαδιλίκη στους Ολυμπιακούς βάζοντας τα εκ του ασφαλούς με τον Γιάννη Βαρδινογιάννη. Γιατί εκ του ασφαλούς; Μα και οι δυο τους ίδιοι είναι! Και μάλιστα ο Τζίγκερ πολύ θα ήθελε να μπορούσε να κάνει ότι κάνει και ο Κόκκαλης με τους οπαδούς μόνο που εκείνος έχει αποτύχει αισχρά βαφτίζοντας τους μαζί με τα τσιράκια του, εχθρούς του Παναθηναϊκού!

Μήπως και ο Βαρδινογιάννης τα ίδια δεν έχει κάνει με τους προπονητές; Γιατί δεν άφησε κανέναν από τους προπονητές να κάνουν έργο και γιατί όπως και ο Κόκκαλης ψωνίζει προπονητές από το πανέρι που τους απολύει μετά από ένα εξάμηνο. Δεύτερο λοιπόν ατόπημα του κυρίου Κόκκαλη, η θεατρινίστικη επίθεση στον Βαρδινογιάννη. Αυτοί οι άνθρωποι απαξιώνουν το Ελληνικό ποδόσφαιρο και το κάνουν και ύποπτο στα μάτια των φιλάθλων. Αυτοί οι ίδιοι είναι υπεύθυνοι και για την βία στα γήπεδα. Ο Κόκκαλης αφήνει υποψίες για στημένο πρωτάθλημα, άρα αν δεν το πάρει ο Ολυμπιακός θα το έχει στήσει ο Παναθηναϊκός, ο Βαρδινογιάννης μιλάει για την διαιτησία και ο Νικολαΐδης της ΑΕΚ αφού απέλυσε τον Ισπανός προπονητή της ομάδας μας γέμισε με θεωρίες συνωμοσίας για να μην πάρει το πρωτάθλημα η ΑΕΚ. Ποιος λοιπόν ωθεί και οπλίζει τους οπαδούς στη βία, στην ωμή βία που είναι υπεύθυνη για το θάνατο ενός παλικαριού από όχι απλά οπαδούς του Ολυμπιακού αλλά υπαλλήλους της εταιρίας του κυρίου Κόκκαλη.

Έτσι λοιπόν επιστροφή στην Αγγλία και στην Derby County, στη δεύτερη κατηγορία με τον ίδιο προπονητή και τους ίδιους παίκτες για του χρόνου και θα επιστρέψουμε σύντομα!