Τετάρτη, Δεκεμβρίου 20, 2006

Happy Birthday Ovi Magazine

December 20th marks the second birthday of Ovi magazine and we would offer you a slice of cake if we had one – chocolate, of course. Can you believe that two years have passed so quickly? Our stats include 17 free monthly PDFs, over 1100 original articles, dozens of cartoons, over 60 contributors and we are still a non-profit magazine!

Whether you have been with us from the very first day or joined us along the way, or have discovered us on this joyous occasion, we welcome you to continue participating in a project to champion free speech and encourage positive discussion.

Domestic violence, world famine, promoting equality and fighting for peace are common themes in Ovi magazine, but change does not come overnight. We need your help and support.

To effect real change, Ovi realizes that awareness needs to be brought to many of these issues and that is the role we play. We invite everybody to contribute to our magazine in the form of articles, interviews, promotion and participation in the comments section.

The Ovi team is determined to accomplish many of their goals throughout 2007 and their third year, so why not become a part of the Ovi project. It costs you nothing other than time and a little brainpower.

We’ve covered every issue for two years!

Happy Birthday Ovi magazine!

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 13, 2006

Η χριστουγεννιάτικη ιστορία του Μίκα Μους #4 & 5

Καλημέρα σε όλους σας. Είχαμε μια μικρή περιπέτεια με την Δάφνη και έτσι δεν βρήκα χρόνο ούτε να βάλλω το 4ο μέρος της ιστορίας, ούτε να φτιάξω εικόνες. Αλλά θα προλάβω ...άλλωστε μόλις σπρώχνω την μέρα για να γίνει 48 ώρες!!! Γι αυτό σήμερα ...δυο κεφάλαια από την ιστορία!

12 μέρες μείνανε και ελπίζω να μην χρειάζεται το πνεύμα των Χριστουγέννων για να το νιώσετε, ελπίζω να έχετε πάρει τα δώρα σας, να έχετε στείλει τις κάρτες σας, κουραμπιέδες και μελομακάρονα έτοιμα;

Κατά τα άλλα ακόμη δεν λέει να χιονίσει, απλά σκοτάδι και βροχή, το Ελσίνκι είναι στολισμένο αλλά χωρίς χιόνι ...δεν είναι στολισμένο και σύντομα φωτογραφίες από το δέντρο μας!!!

Χρόνια πολλά σε όλους σας....

***************************
Η χριστουγεννιάτικη ιστορία του Μίκα Μους #4

Τα πόδια και τα πέταλα του Μίκα είχαν αρχίσει να πονάνε από το συνεχές περπάτημα
Για ώρα τώρα προσπαθούσε να κρατήσει το σώμα του χαλαρό για να αντέξει το πολύ περπάτημα αλλά σύντομα θα χρειαζόταν να σταματήσουν για λίγο για να συνέλθει. Σταμάτησε για λίγο το περπάτημα να πάρει μια ανάσα και σιγουρεύτηκε ότι ο Μάττι συνέχιζε να κοιμάται στη πλάτη του μόνο πότε-πότε όλο και κάτι μουρμούριζε μέσα στον ύπνο του, αλλά από ότι φαινόταν τα κατάφερνε παρά το τσουχτερό κρύο.

Η ανάσα του Μίκα άρχισε να επανέρχεται στο κανονικό της ρυθμό και τα πόδια του να ηρεμούν από το συνεχές περπάτημα, η αλήθεια ήταν ότι ο Μίκα ήταν τυχερός που ήταν τόσο δυνατός αλλιώς κανένας άλλος δεν θα μπορούσε να αντέξει όλη αυτή τη πορεία σε τέτοιο καιρό. Το μυαλό του Μίκα άρχισε να πλανιέται στην οικογένεια του, στο κοπάδι του που είχε χάσει, στον Μάττι, στη τροφή που χρειαζόταν και στο τέλος σταμάτησε στα αχνάρια που για τόση ώρα ακολουθούσε. Δεν μπορούσε να είναι απόλυτα σίγουρος αλλά το ένστικτο του έλεγε ότι αυτά ήταν αχνάρια από τρολ, αλλά θα μπορούσε να είναι και από ξωτικά, ποτέ δεν κατάφερε να πει τη διαφορά ανάμεσα τους. Και βέβαια υπήρχαν και οι νάνοι.

Κάποτε ο Μίκα είχε συναντήσει έναν νάνο και αυτό ήταν πολύ καιρό πριν όταν παρά λίγο να τον ...πατήσει!!! και βέβαια αφού ο μικρός νάνος που λεγόταν Ούνο είχε σταματήσει να του φωνάζει και ο Μίκα είχε ζητήσει συγνώμη γι εκατοστή φορά ... άρχισαν να μιλάνε σαν παλιοί φίλοι. Ο Ούνο ήταν ένας καταπληκτικός τύπος που φόραγε ένα πολύχρωμο παλτό και με μυτερό πράσινο σκούφο με μια καμπανίτσα στη κορυφή του που χτύπαγε σε κάθε κίνηση του Ούνο! Αλλά το χαμόγελο του Ούνο και αυτός ο περίεργος τρόπος που τα έλεγε με το ύφος ‘εγώ τα ξέρω όλα’ σε κέρδιζε και η μικρή η καμπανίτσα δεν σε ενοχλούσε.

«Ξύπνα Μίκα!» Η φωνή του Μάττι τον επανέφερε από τις σκέψεις και τις αναμνήσεις του. «Συγνώμη Μάττι, απλά σκεφτόμουνα και ξεκουραζόμουνα για λίγο, πως αισθάνεσαι;» η παγωμένη καρακάξα αφού έκανε μια δραματική κίνηση με τα φτερά της πλησίασε το αυτί του Μίκα και είπε, «Θα επιβιώσω! Αν και θα μου πάρει πολύ χρόνο για να διορθώσω το κακό που έκανε ο πάγος στα φτερά μου... Θα πέθανα αν μπορούσε κανένας να με δει τώρα, ειδικά η Σούτι, η οποία δεν ξέρω αν στο εχω ξαναπεί, είναι η ομορφότερη καρακάξα στον κόσμο ...μετά από μένα φυσικά!!!

«Σώπα Μάττι!» ψιθύρισε ο Μίκα. «κάποιος έρχεται προς το μέρος μας, δεν μπορώ να δω καλά αλλά έρχεται προς το μέρος μας.» Ο Μάττι πετάχτηκε και σηκώνοντας το κεφάλι του προσπάθησε να δει τι βλέπει ο Μίκα «Τι; Τι είναι;, τι βλέπεις;» και βάζοντας το φτερό του μπροστά στα μάτια του για να σταματήσει το χιόνι που έπεφτε συνέχεια συμπλήρωσε, «Ναι! Το βλέπω κι εγώ, βλέπω μια σκιά εκεί στα δέντρα να κινείται αλλά δεν καταλαβαίνω τι είναι, είναι μια σκιά ....» Ο Μάττι ξαφνικά σταμάτησε να μιλάει και κράτησε την αναπνοή του.

«Τώρα το βλέπω Μίκα, έρχεται προς εμένα!» Ο Μάττι χοροπηδούσε γύρω-γύρω από τα πόδια του Μίκα με την ανησυχία του όλο και να μεγαλώνει. «Είμαι σίγουρος ότι είναι αλεπού ... η λύκος!» ψιθύρισε ο Μάττι ενώ προσπαθούσε να διακρίνει τι ήταν, δυστυχώς όμως το χιόνι ήταν πολύ πυκνό και το μόνο που μπορούσε να δει ήταν μια γκρίζα σκιά να πλησιάζει. Και οι δυο τους σταθήκαν ακίνητοι και σιωπηλοί για λίγο μέχρι που ο Μάττι είπε, «Γιατί δεν ήθελα να πάω νότια; Θα έπρεπε να είμαι χελιδόνι να πετάω στις παραλίες της μεσογείου το καλοκαίρι και να τρώω τροπικά έντομα!»

«Μάτι δεν είσαι στα νότια γιατί δεν ξέρεις καν που είναι ο νοτιάς και είσαι και πολύ τεμπέλης για να πετάξεις τόσο μακριά, αλλά έτσι κι αλλιώς ότι και να ήταν η σκιά που πλησίαζε, πάει ...χάθηκε!!!» Ο Μάττι αναστέναξε με ανακούφιση, «Δεν στο είπα να μην ανησυχείς; Αν ήταν αλεπού ή λύκος θα καθάριζε το ράμφος μου, μετά θα χτύπαγα με το δεξί μου φτερό και μετά με το αριστερό και μετά με τα νύχια μου ....» Ο Μίκα σήκωσε το κεφάλι του στον ουρανό με απελπισία και ήταν έτοιμος να αρχίσει να κάνει πλάκα στο μικρό ....πυγμάχο όταν μια μικρή ...καμπανούλα χτύπησε μπροστά τους και ένα ανθρωπάκι με καταπράσινο μυτερό καπέλο εμφανίστηκε λέγοντας ... «Γεια σας ... τι κάνετε;»

***************************
Η χριστουγεννιάτικη ιστορία του Μίκα Μους #5

«Σε παρακαλώ Μάτι σταμάτα, είναι ένας νάνος!» Ο Μάττι σταμάτησε να προσπαθεί να χωθεί μέσα σε ένα μικρό βουναλάκι με χιόνι που είχε φτιάξει και κοίταξε πάνω από τον ώμο του, «ένα ξωτικό; Ο, οχι!!! οχι ένας νάνος! Τους αρέσουν οι καρακάξες;» ο Μίκα άρχισε να γελάει παρατηρώντας τον ...γενναίο φίλο του να τρέμει στο χιόνι, και χωρίς άλλη κουβέντα άρχισε να γελάει και ο νάνος, «γιατί γελάτε εσείς οι δυο;» φώναξε δυνατά ο Μάττι που κρυβόταν από μπροστά τους από ντροπή τινάζοντας το χιόνι από το κεφάλι του, «Αν ήταν αλεπού να είσαι σίγουρος ότι εγώ θα σε υπερασπιζόμουνα, αλλά με ένα νάνο, οι νάνοι που λες... για στάσου, ξωτικό, εσύ πως βρέθηκες εδώ;»

Ο νάνος πήρε μια βαθιά ανάσα και προσπάθησε να σταματήσει το γέλιο που τον έπνιγε., «Ταπεινά συγνώμη Μάττι, ήταν πολύ άσχημο από πλευράς μου να σε φοβίσω με αυτό το τρόπο αλλά πρέπει να θυμάσαι ότι και οι νάνοι πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί όταν είναι στην τούντρα...» Και φυσικά ο Μάττι τον διέκοψε, «Μπα, και πως ξέρουμε το όνομα μου; Εσένα πως σε λένε; Ποιος είσαι εσύ; Δεν νομίζεις ότι ήρθε η στιγμή για να δώσεις και μερικές απαντήσεις;» ο μίκα τόση ώρα απλά παρακολουθούσε την έκρηξη του φίλου του αλλά τώρα ένιωσε ότι ήρθε η ώρα να επέμβει, «Λέγεται Ούνο, είναι ένας νάνος φίλος μου, και Μάττι, ξέρει το όνομα σου γιατί με άκουσε να το λέω!!!»

Ο Μάττι έγνεψε καταφατικά και άρχισε να προχωράει μπροστά και πίσω, υστέρα σταμάτησε και ...φώναξε, «Ουπς, για σταματήστε όλοι σας για ένα λεπτό, δεν μου λέτε κύριε Μίκα, που τον ξέρετε αυτόν τον Ούνο τον νάνο; Τι συμβαίνει εδώ πέρα;» Ο Μίκα και ο Ούνο αρχίσανε να γελάνε με την εικόνα της αναμαλλιασμένης η καλύτερα ανά-πουπουλιασμένης καρακάξας και ... «λοιπόν φίλε μου Μίκα χάρηκα πολύ που σε ξαναβλέπω, αυτή ήταν μια πραγματική ευχάριστη έκπληξη» είπε ο νάνος, «πες μου τι κάνεις αγαπητό μου μους, πάει πολύς καιρός από τότε που παρά λίγο να με ...πατήσεις και από ότι βλέπεις οι συναντήσεις μας πάντα είναι φασαριόζικες!»

Αλλά πριν ο Μίκα να προλάβει να απαντήσει ο Μάττι άρχισε πάλι, «έκπληξη; Εμ βέβαια είναι έκπληξη, αλλά δεν ήταν ευχάριστη έκπληξη κύριε μου! Ξέρεις τι θα μπορούσα να σου κάνω; Ε; Ξέρεις; Οι κινήσεις μου είναι θρυλικές σε όλη την αρκτική ...» και ένα δεύτερο κύμα γέλιου ξέφυγε από τον Μίκα και τον Ούνο καθώς το μικρό πουλί πήρε θέση πυγμάχου με τις γροθιές του τεντωμένες μπροστά. «Δεν είναι και τόσο άσχημα τα πράγματα φίλε μου Ούνο. Δυστυχώς από την τελευταία μας συνάντηση έχασα το κοπάδι μου και ο Μάττι από δω μου κρατάει παρέα στην αναζήτηση μου να τους ξαναβρώ. Απλά... το κρύο έχει γίνει πολύ ... σκληρό τις τελευταίες ώρες και χρειαζόμαστε ένα μέρος να ζεσταθούμε και να ξαποστάσουμε για λίγο.»

Ο Ούνο έβαλε το χέρι του σε μια κρυφή τσέπη και έβγαλε ένα παράξενο φύλλο με έντονο πορτοκαλί χρώμα και το έδωσε στον Μίκα, «φάε αυτό Μίκα και θα δεις που θα νιώσεις αμέσως καλυτερα.» Ο Μάττι που μπορεί βέβαια να έδινε ακόμη γροθιές στον αέρα δεν είχε πάψει και να ακούει την συζήτηση «Και με μένα τι θα γίνει κύριε νάνε; Κύριε Ούνο; Για μένα τίποτα; Αλλά έτσι είναι, ποτέ! Ποτέ κανένας δεν νοιάζεται για μένα. Έτσι είναι κύριε, ποιος ενδιαφέρεται για μια καρακάξα που τα καταπληκτικά της φτερά χάνουν τη γυαλάδα της... ποιος;» και την ίδια στιγμή ένα δυνατό ρεύμα αέρα έσπρωξε τον Ματτι πάνω σε ένα λοφάκι χιονιού ...ανάποδα!

Ο Μίκα με τη βοήθεια του Ούνο τράβηξε τον δύστυχο τον Μάττι από το χιόνι και αρχίσανε να καθαρίζουν το χιόνι από πάνω του, «Ορίστε κύριε Μάττι, και θα σου δώσει όση δύναμη χρειάζεσαι,» και πάνω που ο Μάττι ήταν έτοιμος να αρχίσει την γκρίνια πάλι και μάλιστα αυτή τη φορά είχε σκοπό να παραπονεθεί ότι το φύλλο που είχε δώσει ο Ούνο στον Μίκα ήταν μεγαλύτερο ο Μίκα είπε «ο αέρας άρχισε να δυναμώνει ξανά και το χιόνι να πέφτει πιο γρήγορα και παχύ, πρέπει να βρούμε γρήγορα ένα καταφύγιο για το βράδυ και γρήγορα.» Ο Ούνο έριξε μια ματιά στον Μάττι που μασουλούσε το φύλλο του και είπε «το νιώθω κι εγώ ότι ο αέρας δυναμώνει και βλέπω ότι όλοι μας χρειαζόμαστε γρήγορα ένα καταφύγιο, ακολουθείστε με!»

Χωρίς άλλη κουβέντα ο Ματτι πέταξε στην πλάτη του Μίκα και αρχίσανε το περπάτημα ακολουθώντας τον Ούνο μέχρι που βρέθηκαν μπροστά από μια μικρή σπηλιά στην άλλη πλευρά του λόφου που είχαν συναντηθεί, «εδώ θα φυλαχτούμε μέχρι να περάσει η χιονοθύελλα και θα είναι και αρκετά ζεστά για όλους μας.» και παρατηρώντας το λυπημένο πρόσωπο του Μίκα, πρόσθεσε, «Μην ανησυχείς νεαρέ μου, θα τους βρεις σύντομα, θα δεις! Τι θα μπορούσε να κάνεις τώρα με αυτή τη χιονοθύελλα; Ε; Άσε που εχω και ένα παράξενο προαίσθημα ότι δεν είμαστε οι μοναδικοί που ψάχνουμε καταφύγιο σε αυτή τη σπηλιά, και που ξέρεις όλο και κάποια πληροφορία θα βρούμε για το κοπάδι σου»

***********************************
Οπως πάντα για του αγλόφωνους ... Ovi magazine.



Δευτέρα, Δεκεμβρίου 04, 2006

A Mika Moose Xmas: Chapter 1

It appeared to be early December, but you couldn’t be too sure anymore. It looked like December and even smelt like December, yet there was nothing to confirm any of these suspicions, which was rather frustrating. Either way, a light snow was being whisked about by an energetic wind and the whisper of distant elf song brought an extra touch of magic to the enchanted arctic tundra. It was also very cold.

The world was seemingly at peace, hibernating beneath a large white blanket until spring and nobody would dare upset this fragile tranquillity, well almost nobody. “Are we there yet?” squawked a voice that echoed among the trees, evaporating the silence like an icicle thrown on to a roaring fire. The wintry wilderness seemed to take a deep breath to calm itself and prepared to return to the calm from a few moments earlier.

mika01_400_02Once again the screech called out, “Are we there yet, Mika?” If you had been standing in a particular place on the tundra you would not have known where this voice was originating, although all that was about to change. At first all you could see was a small black head with a beak, then something strange happened as the body appeared. It seemed as though this bird was hovering in the air without using its wings and was gaining altitude a second at a time.

The cause of this illusion was easily explained, yet it made you blink your eyes in amazement. A magnificent looking magpie with resplendent plumage was perched on the antlers of a miserable looking chocolate moose; the colour chocolate, not the dessert. Matti the Magpie yawned and stretched out his black, silver and white wings to their full span, and then began to groom his feathers. Matti was a beautiful bird, unfortunately, he was the first to realize this and was considerably vane concerning his appearance.

“Mika, why don’t you take better care of yourself?” muffled Matti through his wing feathers, “You could have some consideration for your passengers…I mean the smell up here is disgusting!” Mika rolled his eyes and sighed, and then cleaned one of Matti’s discarded feathers from his nose. “I think you do enough grooming for the both of us, Matti. Anyway, I had a mud bath at the end of the summer and that was enough for…OW! What was that?”

Matti swallowed the little bug he had caught crawling through Mika’s fur, “Sorry, the cleanliness of the transport may be poor, but the catering is fantastic!” The magpie stretched out his wings once more, checked every feathermika02_400_02 was straight and then remembered his earlier question, “Are we there yet?” Mika was getting bored of Matti’s continually questions, especially since the bird could never remember the answers, which was due to either stupidity or an attention span shorter than a mosquito’s eyelash.

“No Matti, how can we be there when we are not going anywhere?” Mika lied because they were going somewhere, they were following the little elf footprints in the snow, but he didn’t want to tell Matti and he also didn’t know where they would eventually lead. “Mika…we should go left. I have a feeling we should go left!” exclaimed Matti pointing his right wing in the air before being distracted by a large snowflake landing in his face.

“I’m covered in snow, you’re covered in snow…everything is covered in snow! Left is snow, right is snow, behind is snow, in front is snow, below is snow, up is snow, snow, snow, snow, ice and snow, snow and ice…” Mika was lost in his own thoughts and was ignoring his friend’s ramblings. He needed to find the rest of his herd before the winter became too hard and he didn’t know how long he had. Suddenly, Mika was aware of somebody saying his name, “Mika, Mika, hello! How much further?”

PART TWO COMING VERY SOON

Πέμπτη, Νοεμβρίου 30, 2006

Download November Cover Stories PDF now

How many magazines can have a new cover every day? Obviously Ovi magazine excuses its "we cover every issue" to the line or better to the ...cover!!! You can download now the November Cover Stories PDF.

And some of this covers are ...just amazing!!! You can see a lot of them here at the blog as well!

Παρασκευή, Νοεμβρίου 17, 2006

Επετειακό

Σήμερα το απόγευμα κρατώντας την κόρη μου αγκαλιά προσπαθούσα να σκεφτώ αν κάποια στιγμή θα της μιλούσα για το Πολυτεχνείο και συνειδητοποίησα ότι μάλλον δεν θα το κάνω.

Η ερώτηση ξεκίνησε από χτες όταν μέσα στην περιπέτεια που ζούσαμε στα νοσοκομεία η φίλη μου η Άννα μου έστειλε ένα καταπληκτικό άρθρο σχετικό με την επέτειο για Ovi magazine και ο Asa άρχισε να με ρωτάει για το τι έγινε και τι έκανα εγώ, πολύ περισσότερο με έπιασε αγωνία όταν μου ζήτησε να γράψω κάτι στα αγγλικά μιας και το άρθρο της Άννας ήταν στα ελληνικά και δεν προλάβαινα να το μεταφράσω. Έτσι για πρώτη φορά βρέθηκα να γράφω κάτι για το Πολυτεχνείο. Επετειακό!

Δεν ήξερα τι να γράψω και όλο και το χέρι μου έτρεμε, μετά ένιωσα ότι είχα δάκρυα στα μάτια μου και στο τέλος έγραψα κάτι που πιθανώς να μην βγάζει και κανένα νόημα. Στο μυαλό μου είχαν μπερδευτεί εικόνες, εικόνες δικές μου, εικόνες από το ντοκιμαντέρ του ολλανδού, εικόνες από φίλους που δεν υπάρχουν και σημάδια που βασανίζουν ακόμα άλλους που αγαπώ και όλα αυτά μπερδευόντουσαν με την φωνή της Δαμανάκη στη Βουλή και το πρόσωπο μεγαλοστελέχους και τέως υπουργού πια κόμματος που με άφησε μόνο μου στη Holland square στο Λονδίνο να αντιμετωπίσω τους έφιππους αστυνομικούς κάποια επέτειο του πολυτεχνείου γιατί είχε άλλη δουλειά πιο σημαντική.

Μετά ήρθαν οι εικόνες από κάποιες εφημερίδες που ο Κωστάκης ο Καραμανλής μίλαγε για τους ήρωες του πολυτεχνείου και το τι έκανε εκείνη τα βραδιά, τα τραπεζάκια με τις κόκα κόλες και τα σουβλάκια, τις κασέτες και τους αναρχικούς που παίζουν με τα ΜΑΤ και δεν ήξερα τι να πω.

Με τον Asa τα πράγματα είναι εύκολα, ξέρει πια ανάλογα με το ύφος μου ότι για κάποια πράγματα δεν θέλω να μιλάω και κατάλαβε ότι αυτό ιάνει ένα από αυτά τα θέματα. Με την Δάφνη όμως δεν ξέρω τι θα κάνω, γιατί θέλω να μάθει, θέλω να καταλάβει αλλά φοβάμαι ότι θα γίνω κι εγώ τραπεζάκι με κόκα κόλα και σουβλάκια. Και τι να της πω αφού κάθε φορά που τα σκέφτομαι το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να δακρύσω χωρίς να μπορεί να βγει τίποτα από μέσα μου.

Το μόνο που μπορώ να ελπίζω είναι να μην χρειαστεί να το ζήσει!

Σάββατο, Νοεμβρίου 11, 2006

#4 - Το Χαϊδάρι και ο Πολύδωρας

Τελικά και παρ’ όλες τις φιλότιμες και συχνές παραιτήσεις του Πολύδωρου υπουργού, οι μπάτσοι πήραν τα δύο από τα τρία. Οπότε η απορία παραμένει, αποδόθηκε δικαιοσύνη:

Και αυτομάτως ήρθαν οι δικαστικοί να δώσουν την απάντηση, αυτοδωρήθηκαν το τρίτο το μακρύτερο, βοήθεια τους. Βέβαια σύσσωμη η πολιτεία αντέδρασε. Και το υπουργείο εσωτερικών ακολουθώντας το ιστορικό παράδειγμα από το ένδοξο παρελθόν του υπουργείου εξωτερικών ...ελληνοποίησε καμιά διακοσαριά χιλιάδες.

Έτσι το κράτος βρήκε λύση στο θέμα, είμαι ελληναράς και βιάζω δεκαπεντάχρονες μετανάστριες, τώρα θα λένε είμαι ελληναράς και βιάζω ελληνοπούλες οπότε τέλος στα κρούσματα ρατσισμού και η Εύβοια μπορεί να κοιμηθεί από την δεξιά της πλευρά χωρίς να ροχαλίζει και να μας ενοχλεί όλους – τη συνείδηση ήθελα να πω αλλά που τέτοιες πολυτέλειες.

Οι καθηγητές πάλι καταλαβαίνοντας ότι χάσανε τον κόσμο που τόσο τους υποστήριξε στη απεργία τους να τσεπώσουν κάτι παραπάνω μιας και παίρνουν μόνο τα διπλάσια από έναν ιδιωτικό υπάλληλο που δουλεύει επτά ήμερες τη βδομάδα, δώδεκα μήνες το χρόνο και δεν έχει δεκάρα να πάει διακοπές, αυτοί λοιπόν οι καθηγητούλιδες αποφάσισαν όπως ακριβώς αποβάλανε βιαστές και βιασμένη γιατί δεν ...αντιστάθηκε σε τρεις μαντράχαλους αλλά απλά ούρλιαζε και ζήταγε βοήθεια από τους συμμαθητές της που δυστυχώς ήταν πολύ απασχολημένοι να την βιντεοσκοπούν, αποφάσισαν να αποσύρουν τις αποβολές μέχρι νεοτέρας. Τώρα ποια είναι αυτή η νεοτέρα ...μυστήριο. Πιθανώς να περίμεναν να την σκοτώσουν και να την κόψουν κομματάκια για να τους τιμωρήσουν. Πως λέγαμε παλαιότερα αυτή και τα μυστήρια, κάπως έτσι.

Άλλο ατέλειωτο μυστήριο είναι τι θα γίνει με τον προπονητή του ολυμπιακού. Θα μείνει η θα φύγει; Όλη η Ελλάδα αναρωτιέται, που να βρει τώρα χρόνο να ασχολείται με βιαστές ΑΣΕ που έχασε η ΑΕΚ από μια ομάδα με δεκατρείς φοιτητές. Αν είναι ποτέ δυνατόν. Μα γίνεται ένας ποδοσφαιριστής να είναι και φοιτητής; Γι αυτό το Χαϊδάρι είναι στη δεύτερη κατηγορία, αυτοί ελεούν να μάθουν γράμματα και πως θα γίνεις ρε φίλε Καστίγιο αν μάθεις γράμματα; Πως θα σε δει ο Ραχαγκελ; Στο πανεπιστήμιο θα σε ψάχνει;

Αλήθεια τι ομάδα είναι ο Πολύδωρας;

Στη φωτο, άξιο τεκνό του Πολύδωρα βγάζει τα λεφτά με τον ιδρώτα του ποδιού του!!!

Τετάρτη, Νοεμβρίου 08, 2006

#3 - Αποβολές και Britney Spears

Αγαπητοί συντρεχαλητές στις skate-λεωφόρους του internet, ο γνωστός σας Φιλανδός, ο ευλογημένος και από τον παπα-Χριστόδουλο, αλήθεια τι κάνει αυτός γιατί τώρα τελευταία δεν ακούγεται και Christodoulos No News Bad News, αποφάσισε να ξαναβάλει το τραμ σε καινούργια τροχιά – γιατί η παλιά όλο και κολλάει στο Φάληρο, και να σας συνοδεύσει σε θέματα επικαιρότητας σε άψογα Φιλανδό-ελληνικά!

Διαβάζοντας τελείως επιλεκτικά τα σημερινά νέα, έμεινα κατάπληκτος από το γεγονός ότι η κυρία Britney Spears αποφάσισε να χωρίσει τον κακό της. Η στεναχώρια μου ήταν έκδηλη και έψαχνα απεγνωσμένα να βρω μια παρατήρηση από την ΟΛΜΕ, μια δήλωση, μια επιστολή, άντε μια αποβολή πενθήμερη. Έψαξα και τα νέα της Αμαρύνθου αλλά δυστυχώς η πολυδιαβασμένη τοπική εφημερίδα «Ο Ελληναράς» με σλόγκαν ‘η εφημερίδα που βίασε τον ρατσισμό’ δεν είναι online.

Παρ’ επιπτοντως και όπως έπαιζα νευρικά με τα πλήκτρα το Gate-μηχανήματος μου έπεσα σε βαρυσήμαντη επιστολή δεκατριάχρονου και άρχισα να απορώ, εγώ γιατί δεν ήμουνα εκεί στα δεκατρία μου; Εγώ ήμουνα αλλού! Αλλά άλλες εποχές εκείνες, τελείως πολιτικοποιημένες. Εμείς τρέχαμε πίσω από τον παναθηναϊκό, τα παιδιά σήμερα ψάχνουν τον Ρίτσο και ζητάνε εκπαιδευμένες baby-sitter, τελειόφοιτες του Harvard. Δηλαδή που πας ρε γονιέ σήμερα με την βουλγάρα και την αλβανίδα baby-sitter; Τι θέλετε τώρα να μάθει το παιδί σας, να βιάζει από τα δεκατρία του και να βάζει και την αδελφούλα του να τον βιντεοσκοπεί; Φτου σας και να με κάψει ο Θεός – το Θεός με κεφαλαίο μπας και κάνουμε και καμιά αρπαχτή και από Χριστοδούλου μεριά, ολόκληρο βιβλίο θα εκδώσουμε σύντομα.

Πολύ με εντυπωσίασε ο δεκατριάχρονος. Και η μαμά του πολύ με εντυπωσίασε, συγγραφέας. Θα πρέπει να γράφει παιδικά βιβλία και να τα στέλνει σε εφημερίδες, δηλαδή τα DVD καλύτερα είναι;

Και πάνω που προσπαθούσα να ξεπεράσω τη μαμά του δεκατριάχρονου μου έρχεται ένα ιντερνθιονάλε και με χτυπάει κατακέφαλα. Γιατί ρε μεγάλε Γιωργάκη; Γιατί παιδί μου; Το ‘Γιωργάκη’ να μου το συγχωρέσετε αλλά εμείς οι σκανδιναβοι έχουμε μια κάποια οικειότητα. Τόσο καιρό κουράζομαι να μάθω σουηδικά μπας και σε καταλάβω κι εσύ μου το γύρισες στα ...ισπανικά; Σαν το πατέρα σου κι εσύ με μπερδεύεις, σαν το χέλι μου γλιστράς κι όλο ταξιδεύεις. Α! Μην το ξεχάσω κι ελπίζω να στο είπε και ο πατέρας σου, να προσέχεις τις αεροσυνοδούς, κάνουν κάτι αεροπλανικά άλλο πράγμα!

Και μιας και μιλάμε για το Γιωργάκη είδα και τα αμερικανάκια να ψοφίζουν, σκληρός αγώνας λένε, Δημοκρατικοί ή Ρεπουμπλικάνοι, Ρεπουμπλικάνοι η Δημοκρατικοί; Είναι σαν να λέμε στην Ελλάδα, Πολύδωρας ή Αλογοσκουφης; Βρε τώρα θυμήθηκα και τον Πολύδωρα. Θα παραιτηθεί η δεν θα παραιτηθεί; Κάνουν λευκή απεργία οι μπάτσοι η δεν κάνουν; Τώρα βέβαια μπορεί να κάνουν και ροζ απεργία η κάτι προς το εμπριμέ, κανείς δεν ξέρει. Θα πάρουν αύξηση η δεν θα πάρουν; Οι μπάτσοι, γιατί οι καθηγητές δεν έχουν χρόνο για αυξήσεις αυτό το καιρό, δίνουν αποβολές!

Και για να τελειώνουμε για σήμερα, χοντρέ ξύπνα είσαι πρωθυπουργός, δεν είναι εφιάλτης από το γουρουνάκι που έφαγες το βράδυ!!!

***************************

Και μην ξεχνάμε, ρίξτε μιά, δυό, δέκα είκοση ματιές στο καινούργιο θεματικό τεύχος No 17 του Ovi magazine για μας τους bloggers είναι!

Τρίτη, Οκτωβρίου 17, 2006

The birth of a copycat

On Friday 13th October, Jone Nikula and Ari Halttunen published the first edition of their brand new free magazine that will be distributed across Finnish cities and we hope that it will bring them bad luck. The familiar name of this new magazine is 'Ovi'.

Yes, they have stolen our name, a name we have built a reputation upon for three years and has become intrinsically connected with everything we do here at www.ovimagazine.com as the Ovi team.

We categorically state that the copycat has nothing to do with us and we ask for your continuing support,

The Ovi Team

Below is a copy of the mail we sent to the staff of the copycat magazine:

The Ovi magazine and the Ovi team feels obliged to say that the name of your magazine is simply splendid – we bet you gave great thought to its selection, after dismissing names like the New York Times, Newsweek, The Economist, you decided to send your creativity sky high using our magazine’s three-year-old name. Your graphic designer also did a splendid job as well; we bet their portfolio features other names like Leevi's Jeans, Colpa Cabana, Roleks and others.

Just as we have done over the last four months, we promise to answer all the mails coming to Ovi magazine and Ovi lehti, both names that are registered to us, but we suppose you already know that.

Actually, in a telephone call a few months ago with Ari Halttunen, he gave the rather entertaining answer, "We didn’t know you existed; we checked the internet!" You definitely knew about us since then and you know that we are the only true Ovi magazine and are one of the very few daily magazines in the world.

We wish you luck in the harsh world of free Finland newspapers, although we are confident you will find a niche among City, Voima, SixDegrees, V, Metro, Uutis 100, Nöjesguiden, Sue and Spektr. We're sure we missed four or five – oddly, we are so organized that we have carried out research into the future of free magazines and it doesn't look good.

We are certain you will finish on top of the pile…just before they are sent away for recycling. We're joking, although you are printing your magazine on recycled paper, aren't you? It is only coming out ten times a year, so you could always pass the cost onto your advertisers - let's hope the Green Party use you to promote their candidates in the coming elections. Ahhh, irony!

Luckily, you have the web edition of your magazine to champion yourselves online at the catchy URL of www.ovi-lehti-fi. Nice. Don't most of your competitors just have their title and dot fi? Oh well, we are sure it will work out through the search engines and your readers will not stumble upon any original titled online magazines…hmm.

Seriously, we wish you the best and if a copy happens to blow down the street and strike a leg then we may scrape it off the ground and have a read.

The Ovi Team

P.S. Despite the warnings, even from Roman Schatz, that you act as a copycat and our warnings that you shouldn’t base your future on somebody else’s work, you ignored everything. It's natural that we are going to publish the truth, warn advertisers and readers at every single chance.

Πέμπτη, Οκτωβρίου 12, 2006

#2 - Τι ψηφίζει ο βασιλεύς

Περπατώντας στις skate- λεωφόρους του internet και ελισσόμενος επικινδύνως ανάμεσα σε δήμαρχους και νομάρχες, περνώντας στην τελευταία ευθεία με τις πιο ευαγγελικο- χατζη- κακαου- τριανταφυλλοπουλικές μεθόδους προς τη δημαρχιακή δόξα ανακάλυψα ότι ο βασιλεύς είναι ζωντανός.

Μάλιστα, είναι ζωντανός τον τσιμπάγανε τόσους μήνες τώρα και ρωτάγανε, ζει ο βασιλεύς ή δεν ζει, να πούμε ο βασιλεύς απέθανε ζήτω ο Bajevich και καλό θα ήταν ο βασιλεύς να μην μπερδευτεί με τον πρίγκιπα, οχι τον βατραχογεννημένο αλλά τον Ferrari-θρεμμένο. Αυτά για να ξεκαθαρίζουμε ορισμένα πράγματα.

Λοιπόν ο βασιλεύς επέζησε τα τόσα τσιμπήματα και μάλιστα επέζησε και με τον αριθμό ρεκόρ 4, δηλαδή 4-0!!! Που τέσσερις να είναι οι μέρες τους που τον κατηγορούσαν, τέσσερα να είναι τα κύπελλα που θα πάρει και τέσσερα blog να γεμίσουν με συγνώμες.

Επανερχόμενοι στις δημοτικές παραφύσην εκλογές η συμβουλή του Φιλανδού μπορεί να είναι μόνο μια, ακολουθείστε το παράδειγμα του βασιλέως του Όθωνα του μεγάλου του κλότσο-σκούφου και κάντε το παραφύση ...κλάστε τους!!!



, ,

Δευτέρα, Οκτωβρίου 02, 2006

#1 - Όταν ο Φιλανδός βρήκε το φως του!

Σε μια παρόρμηση στιγμής και όλως εκ του πουθενά, βρίσκοντας το φως του ο Χριστοδουλικώς ευλογημένος Φιλανδός, μετά την βόλτα σε λίμνη άπατη και με τη συνοδεία γριών και χήρων με κομποσκοίνια που τα κροτάλιζαν αποφάσισε να μιλήσει! Είχε βρει ταυτόχρονα και την φωνή του.

Ακολουθούν λοιπόν τα χρονικά, οχι της Narjas, αλλά του Φιλανδού που έφυγε διψασμένος από από-γνωση, ξενιτεύτηκε στα αλατωρυχία της μακρινής Φιλανδίας και εκεί που οι άλλοι πληροφορούνται από τον τοπικό τους νομάρχη αυτός παραπληροφορείτε από το δίκτυο.