Το δικαστικό παρακράτος που «καταδίκασε» τον Παπακωνσταντίνου

Όταν έγινε η μεταπολίτευση το 1974, ενώ πολλές πλευρές του ελληνικού κράτους άλλαξαν έστω και λίγο, υπήρξε μια πλευρά που όχι απλά δεν καθάρισε αλλά παρέμεινε με όλα τα σκανδαλώδη προνόμια της να εκτελεί εξουσία, να παρεμβαίνει στην εκτελεστική και νομοθετική εξουσία και με επεμβάσεις της να αλλοιώνει την Ελληνική δημοκρατία.

Στρατοδίκες του εμφυλίου και της δικτατορίας, υπεύθυνοι για εκτελέσεις, εξορίες και ηθικά συνένοχοι για βασανισμούς και θανάτους, έγιναν η δικαστική εξουσία της μεταπολιτευτικής Ελλάδος. Και δεν σταμάτησαν εκεί. Εκμεταλλευόμενοι νόμους που οι ίδιοι είχαν ορίσει και εκβιάσει να νομοθετηθούν όχι απλά φρόντισαν προκλητικά τα οικονομικά και κοινωνικά τους προνόμια, όχι απλά να μείνουν ανέγγιχτα αλλά και να αυξηθούν δραματικά εις βάρος ενός λαού που ταξίδευε με ταχύτητα προς τη χρεοκοπία, αλλά φρόντισαν και τη συνέχεια τους.

Έκαναν νόμιμο το ανήθικο, ο νεποτισμός έγινε σταθερή στη ελληνική δικαιοσύνη και οι στρατοδίκες αντικαταστάθηκαν από τους γιους τους και τις κόρες τους. Τα δε ιδεώδη πατρίς, θρησκεία, οικογένεια, αντικομουνισμός, υπερεθνικισμός και φανατική θρησκοληψία συνέχισαν να είναι τα λάβαρα τους.

Γιατί λοιπόν να εκπλήσσεται κανείς με την «καταδίκη» του Παπακωνσταντίνου; Εξηγήσεις θα βρεθούν αν ψάξουμε στο γιατί συνέφερε το δικαστικό παρακράτος αυτή η υπόθεση μακροπρόθεσμα και πως οι στρατοδίκες και τα παιδιά τους αντιλαμβάνονται την δημοκρατία και το μέλλον αυτής της χώρας.