...για να κοιμηθεί σε ειρήνη η Άννυ!

Τελικά θα πρέπει να φτιάξω μια στήλη με το όνομα «ένας γέρος γκρινιάζει», αλλά πάλι δεν μπορώ να συγκρατηθώ. Τις τελευταίες δυο μέρες έχει γεμίσει το φατσοβιβλίο και τα «ενημερωτικά» σάιτ με την εικόνα την μικρής Άννυ, σημειώνοντας «όλοι νοιάστηκαν για σένα, όλοι αγωνιούσαν για σένα» και από κάτω στα αγγλικά RIP!

Λοιπόν ΚΑΝΕΝΑΣ δεν νοιάστηκε ούτε αγωνιούσε για την Άννυ, γιατί αν ήταν αυτό αλήθεια, η Άννυ ΔΕΝ θα ήταν δολοφονημένη. Και ΟΧΙ δεν θα αναπαυτεί εν ειρήνη, όχι γιατί συνελήφθη ο δολοφόνος πατέρας της ή γιατί στη φυλακή υπάρχει «κώδικας ηθικής» και σίγουρα θα τον φάνε οι έγκλειστοι …δολοφόνοι, βιαστές και παιδεραστές, αλλά γιατί υπάρχουν εκατοντάδες παιδάκια γύρω μας που ζουν καθημερινά μαρτύρια μέσα στο σπίτι τους και κανένας ούτε νοιάζεται ούτε αγωνιά.

Δεν έχω διαβάσει τα άρθρα γιατί δεν μπορώ, έχω περιορισθεί σε επικεφαλίδες που είναι ήδη πολύ γλαφυρές στη περιγραφή τους. Αλλά σε μια χώρα που κάθε δυο τρία χρόνια διαβάζουμε από ένα καινούργιο Κωσταλέξι (το θυμάστε άραγε;) και ο επικεφαλής διώξεως ηλεκτρονικού εγκλήματος κρίνοντας από όσα φτάνουν στην αστυνομία (και πόσα είναι αυτά) ομολογεί ότι ένα στα δέκα ελληνόπουλα έχει πέσει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης, μη μου λέτε ότι όλοι νοιάστηκαν και όλοι αγωνιούσαν.

Πόσες φορές έχουμε δει παιδιά να κακοποιούνται μπροστά μας, στο πάρκο ή ακόμα και στο δρόμο και έχουμε στρουθοκαμηλίσει δίνοντας άλλοθι «ποιος ξέρει τι της κάνει το κακομαθημένο» ή «εγώ να δεις ξύλο που έφαγα από τη μάνα μου» και το κλασσικό «λίγο ξύλο κάνει καλό» αδιαφορώντας πόσο «λίγο» είναι αυτό το ξύλο όταν κλείνουν οι πόρτες.

Θα μπορούσα να συνεχίσω πολύ ακόμα προσθέτοντας εμπειρίες από τις NGOs που έχω δουλέψει και αναλύοντας τα περί μητρικού και πατρικού φίλτρου αλλά προς το παρόν αν νοιάζεστε και αγωνιάτε …κοιτάξτε λίγο και τα παιδάκια που είναι ζωντανά …για να κοιμηθεί σε ειρήνη η Άννυ!