Πριν από πολλά
χρόνια βρέθηκα στο Εδιμβούργο την περίοδο του φεστιβάλ και μια βραδιά είναι αφιερωμένη
σε στρατιωτικής μορφής μπάντες με ένα καλλιτέχνη διεθνούς βεληνεκούς καλεσμένο.
Όχι ότι δεν θα είχα πάει αν ήξερα ποιος ήταν αυτός ο καλλιτέχνης, η βραδιά με
τις μπάντες, τις πίπιζες και το κάστρο είναι μαγευτική, αλλά δεν τρελάθηκα και
με το που το έμαθα. Το τελευταίο πράγμα που ήθελα να δω στη Σκωτία ήταν μια Ελληνίδα
τραγουδίστρια που μάλιστα δεν μου αρέσει.
Για τη φωνή της Νανάς
Μουσχούρη – γιατί γι’ αυτή μιλάω - νιώθω το ίδιο που νιώθω και για την Celine Dion, όταν τις ακούω αλλάζω σταθμό. Δεν
την αντέχω ότι και να τραγουδάει.
Αν και λατρεύω
τον Μίκη και πιστεύω ότι έχω τους περισσοτέρους δίσκους του – μάλιστα, σε δίσκους
– δεν έχω απολύτως τίποτα από Θεοδωράκη με την Νανά και πολύ αμφιβάλλω αν κανείς
από τους γνωστούς μου έχει. Ακόμα και η ιδέα ότι έχει τραγουδήσει πρώτη τον «Επιτάφιο»
με κάνει και ανατριχιάζω.
Αυτό που προσπαθώ
να πω είναι, ότι η μεν Νανά τραγούδησε Θεοδωράκη και μάλιστα έναν επικό Θεοδωράκη
και σε πρώτη εκτέλεση …και λοιπόν; Πιθανώς τώρα πια αυτός ο δίσκος να βρίσκετε μόνο
στη δική της δισκοθήκη και μόνο αυτή τον ακούει. Οι περισσότεροι τώρα χάρις
στον …Ρουβά μάθανε ότι η Νανά έχει τραγουδήσει τον «Επιτάφιο» και πως αντιδράσανε
οι πολλοί; Χαμογελάσανε και βάλανε τον δίσκο με τον Μπιθικώτση – που μπορεί και
να είχαν χρόνια να τον ακούσουν – για να θυμηθούν πως είναι ο «Επιτάφιος».
Καλά έκανε ο
Μίκης και δεν απαγόρευσε την κυριολεκτικά «εκτέλεση» του Ρουβά και ίσως όπως και
στη περίπτωση της Νανάς νεότεροι να ακούσουν τον δίσκο με τον Μπιθικώτση και να
καταλάβουν τι σημαίνει εκτέλεση και τι yeah babe!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου