Το Μαριδάκι Ολιγάρχης

Στη Ρωσία υπάρχουν τόσοι πολλοί ολιγάρχες ώστε κοντεύουν να γίνουν κοινωνική τάξη από μόνοι τους. Αποκτήσανε λεφτά τη χρυσή εποχή του Γιέλτσιν, όταν το Ρωσικό κράτος ήταν υπό τον έλεγχο της Ρωσικής μαφίας και «νομιμοποιήθηκαν» τα πρώτα χρόνια του Πούτιν.

Αν και μεγάλο μέρος των εσόδων τους πια είναι νόμιμο, οι συνήθειες δεν ξεχνιούνται και οι περισσότεροι έχουν μεταφέρει τις μαφιόζικες ιδιομορφίες και πρακτικές τους από το Ρωσικό χρηματιστήριο μέχρι το Ρωσικό εμπόριο. Και φυσικά το μεγαλύτερο όπλο τους ήταν είναι και θα είναι η διαφθορά. Χρηματίζουν και εξαγοράζουν από την αστυνομία, δικαστικούς, δημόσιους υπαλλήλους, δημοσιογράφους και πολιτικούς με την ίδια ευκολία που άλλοι αγοράζουν μια φρατζόλα ψωμί. Στο τέλος βέβαια όσο κι αν πλυθήκαν οι ίδιοι έμειναν και όταν δεν περνάει το ρούβλι πέφτει ράβδος μέχρι θανάτου.

Υπάρχει όμως ένα τομέας που δεν το αγγίξαν. Ενώ έχουν παρασιτικά παρεισδύσει στα πάντα το μόνο που αφήσαν απ’ έξω ήταν η πολιτική. Ενώ έγιναν γενικοί διευθυντές και μεγαλοστελέχη κανένας δεν άγγιξε την πολιτική άμεσα.

Στην Ελλάδα όμως υπάρχει ένα Μαριδάκι βλαχο-Ολιγάρχης αλαζόνας σε τέτοιο σημείο που δεν του έφτανε να έχει δήμαρχο πιόνι στο λιμάνι που κολυμπάει αλλά ήθελε και να γίνει ο ίδιος … σύμβουλος!

Αλλά η βρώμα του όλο και ξεχειλίζει το λιμάνι και σε λίγο θα είναι τέτοια που ούτε για τηγανιτό δεν θα κάνει το Μαριδάκι!