Τετάρτη, Ιουνίου 10, 2009

Η αποχή

Άρθρο από το καθημερινό περιοδικό Ovi:

Τις τελευταίες μέρες και ειδικά μετά τις Ευρώ-εκλογές, ακούω συνέχεια δημοσιογράφους, πολιτικούς, αναλυτές αλλά και απλούς συμμετέχοντες σε ραδιοφωνικούς σταθμούς ή bloggers να ωρύονται σε κάθε τόνο και τρόπο για την αποχή. Και έχω ακούσει ασύλληπτα πράγματα όπως “αυτοί που δεν πήγαν να υπηρετήσουν το υπέρτατο δημοκρατικό τους δικαίωμα είναι ανόητοι και υποκινούμενοι!” και θα μου συγχωρέσετε την ερώτηση αλλά ...πάτε καλά; Κάποιος που στην πραγματικότητα εξασκεί το υπέρτατο δικαίωμα του να ψηφίσει ή όχι και αποφασίζει αρνητικά, αποκαλείται ανόητος; Λυπάμαι αλλά αυτό δεν είναι δείγμα δημοκρατίας αλλά δείγμα απόλυτου φασισμού.

Για να δούμε λοιπόν, εγώ δεν ψηφίσω στην Ελλάδα, όχι γιατί δεν έχω το δικαίωμα ψήφου στην Ελλάδα ή γιατί δεν μπορούσα αλλά γιατί παράλληλα έχω και το δικαίωμα ψήφου στη χώρα που ζω μόνιμα και είναι μόνιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εδώ, σε αυτή την πρόταση κατά την γνώμη μου υπάρχει η πεμπτουσία αυτών των εκλογών και είναι ακριβώς το σημείο που επιμελώς κατά τη γνώμη μου ξεχνάνε οι πάντες να υπενθυμίσουν και να αναφέρουν.

Στις ευρώ-εκλογές δεν ψηφίζω τη Ν.Δ. του Καραμανλή, το ΠΑΣΟΚ του Παπανδρέου ή το Keskusta του Vanhanen αλλά ψηφίζω για αυτόν και αυτήν που θα με αντιπροσωπεύσει και θα με προστατεύσει στο υπέρτατο νομοθετικό ίδρυμα της Ευρώπης, την Ευρώ-βουλή και που οι αποφάσεις του έχουν άμεση εφαρμογή από την απλή καθημερινότητα μου μέχρι τα πολύπλοκα οικονομικά θέματα. Αλλά αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα, οι Ευρωπαίοι πολίτες δεν ψηφίσαν με αυτά τα κριτήρια και σε καμιά από τις ψηφοφορίες που έχουν γίνει από την αρχή του θεσμού δεν ψηφίσαν με αυτά τα κριτήρια. Οι Ευρωπαίοι πολίτες και σε αυτό φταίνε οι εθνικές κυβερνήσεις τα κόμματα και τα ΜΜΕ, ψηφίσαν με εθνικά κριτήρια. Ψηφίσαν Καραμανλή και Παπανδρέου. Και αυτό ισχύει για όλα τα Ευρωπαϊκά μέλη-χώρες. Οι Φινλανδοί για τους ίδιους ακριβώς λόγους ψηφίσαν Vanhanen και οι Γάλλοι Sarkozy αδιαφορώντας για το ρόλο του αντιπροσώπου τους στην Ευρώ-βουλή και αδιαφορώντας για τα δικαιώματα τους που διακυβεύονται καθημερινά και που για τα επόμενα τέσσερα χρόνια θα προστατεύονται από ξενόφοβους και ρατσιστές όπως αυτοί του ΛΑΟΣ και του Φιλανδικού True Finns! Από τη μιά λοιπόν αδιαφορία για τους θεσμούς που διέπουν την Ε.Ε. και από την άλλη η εσωτερική πολλές φορές καιροσκοπική μικροπολιτική.

Αυτή είναι η αλήθεια και τα διλήμματα που είχαν να αντιμετωπίσουν πολλοί ψηφοφόροι που συνειδητά απείχαν από τις εκλογές. Ένα μάθημα που το πήρα καλά από την πολύχρονη μου πολιτική η δημοσιογραφική δραστηριότητα είναι ότι ο λαός έχει και γνώση και ένστικτο που δεν θα έπρεπε ποτέ να υποτιμάμε, κάτι που δυστυχώς πολιτικοί, δημοσιογράφοι και αναλυτές κάνουν πολύ συχνά. Οποιεσδήποτε λοιπόν κινήσεις ακολουθήσουν, κινήσεις εντυπωσιασμού και για επικοινωνιακούς λόγους θα έχουν ένα και μόνο αποτέλεσμα, το εφήμερο να γίνει μόνιμο και στο τέλος να μετράμε με θλίψη αυτούς που ψηφίζουν.

Στην Ελλάδα, μιας και εκεί με πονάει περισσότερο, τις τελευταίες δύο δεκαετίες αποκτήσαμε ένα νέο κριτήριο – αυτό που ακόμα και οι δικτάτορες αποτύχανε να εφαρμόσουν – το κριτήριο της Ελληνοφροσύνης και παράλληλα αποκτήσαμε και Ελληνόμετρα με βάση μέτρησης το πόσες φορές την ημέρα λες ότι η Μακεδονία είναι Ελληνική και ότι ο εχθρός είναι η Τουρκία. Έτσι ακόμα και η σκέψη ότι και αυτοί στα βόρεια σύνορα έχουν το δικαίωμα ονόματος ακούγεται σαν εθνική προδοσία. Ακόμα και το ΚΚΕ, ναι αυτό το διεθνιστικό ΚΚΕ αποφεύγει με πολύ προσοχή το σκόπελο Μακεδονία και φροντίζει στις ψηφοφορίες να ανταγωνίζεται το ΛΑΟΣ σε εθνικοφροσύνη.

Ναι υπάρχουν και οι άλλοι, αυτοί που χαρακτηρίζονται αφελώς apolitic, το αφελώς το εννοώ στη βάση ότι κανένας δεν έχει σκεφτεί ότι δεν είναι η έλλειψη ενδιαφέροντος αλλά η έλλειψη κινήτρου που τους κρατάει μακριά από την κάλπη. Όταν οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι αποκαλούν ο ένας τον άλλο και όλοι μαζί, καιροσκόπους, απατεώνες, καταχραστές και κλέφτες γιατί ο απλός ψηφοφόρος να έχει διαφορετική γνώμη; Και ποιός τίμιος, αγνός και ιδεολόγος θα εμπλεκόταν με την πολιτική εάν από την αρχή της καριέρας του θα ξεκινούσε με τη ρετσινιά ότι είναι καιροσκόπος, απατεώνας, καταχραστής και κλέφτης; Αυτό που κυριαρχεί στη συνείδηση του πολίτη είναι ότι όλοι οι πολιτικοί είναι ίδιοι!

Ο κόσμος που δεν ψήφισε και προτίμησε τις παραλίες απείχε γιατί βλέπει ότι το σύστημα είναι σάπιο και χρειάζεται ριζικές αλλαγές και μόνο ότι έκανε τους πάντες να αναρωτιούνται και να ανησυχούν ακόμα και να φασιστοποιούν το διάλογο με το να τους αποκαλούν ανόητους και υποκινούμενους δείχνει ότι η αποχή σαν διαμαρτυρία και δημοκρατική στάση είχε απόλυτη επιτυχία! Αυτό που μένει είναι να δούμε την αντίδραση του συστήματος και εάν θα αλλάξει κάτι ή θα λέμε τα ίδια σε λίγα χρόνια και αυτή τη φορά θα είναι με αφορμή τις εθνικές εκλογές.