Ο ξηρός “δημοσιογράφος”

Το διαδίκτυο παρέχει την πολυτέλεια σε όλους να συνυπάρχουν, από τα διαμάντια μέχρι τα σκουπίδια και είναι σημαντικό τουλάχιστον κατά την άποψή μου ότι αφενός τα σκουπίδια δεν υπερτερούν από τα διαμάντια και αφετέρου με την ποικιλία που διαθέτει να δίνει ατελείωτες εναλλακτικές στον αναγνώστη. Έτσι αν δεν σ' αρέσει κάτι απλά ...προχωράς στο επόμενο. Αυτά φυσικά ισχύουν και για το Ελληνικό διαδίκτυο.

Κατά τη γνώμη μου στο Ελληνικό διαδίκτυο υπάρχουν πολλά διαμάντια αλλά υπάρχουν και κάτι σκουπίδια ...αξεπέραστα, που αν υπήρχε παγκόσμια κλίμακα σίγουρα θα κρατούσαν αρκετά υψηλές θέσεις. Και κατά τη γνώμη μου το site του γνωστού “δημοσιογράφου” σίγουρα βρίσκεται στη κορυφή ...των σκουπιδιών. Κατά περιόδους ρίχνω καμιά ματιά και εντυπωσιακά δεν με εκνευρίζει πια, απλά με αηδιάζει και μου υπενθυμίζει τους λόγους που με έκαναν να φύγω από την Ελλάδα.

Την περίοδο που ξεκινούσα τις γελοιογραφίες στις Ελληνικές εφημερίδες, ξεκινούσε και ο Μάκης. Λοιπόν ο άνθρωπος σίγουρα δεν είχε ταλέντο στο σκίτσο αλλά εκεί που ήταν πια απελπιστικός ήταν στη σύλληψη ιδέας, η μεταφορά της στο χαρτί και τα κείμενα. Συνήθως τα “καλά” του σκίτσα ήταν παράφραση άλλων που είχαν μπει λίγες μέρες νωρίτερα από καταξιωμένους γελοιογράφους και δη του Μητρόπουλου. Ομολογώ ότι έδειξε εξυπνάδα εγκαταλείποντας την γελοιογραφία – ή ίδια τον είχε εγκαταλείψει από την αρχή – αλλά δεν περίμενα ποτέ την στροφή στη δημοσιογραφία! Και επειδή αισθάνομαι πολύ περήφανος που υπηρετώ και υπηρέτησα για πολλά χρόνια το κόμικς και τη γελοιογραφία χαίρομαι που μετέφερε τον ατάλαντο βόθρο του σε άλλο τομέα, - πιθανώς κατάλαβε ότι στη γελοιογραφία δεν υπάρχει χρήμα αλλά μεράκι - χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν λυπάμαι για το κακό που βρήκε την δημοσιογραφία. Και δυστυχώς το κακό είναι μεγάλο γιατί είναι τιμή να είσαι ερευνητής δημοσιογράφος αλλά άτιμο να είσαι χαφιές της παραδημοσιογραφίας.

Αλλά αρκετά με την εισαγωγή, παραδέχομαι ότι αυτό που με υποκίνησε να γράψω κάτι για τον “δημοσιογράφο” είναι κάτι που έγραψε ο ίδιος – από ότι έχω καταλάβει καλύπτεται πίσω από τη στήλη Αλ Καιντα του site ιδιοκτησίας του και με το όνομα “Ζούγκλα”, φαντάζομαι ο τίτλος περιγράφει την πνευματική του κατάσταση – και έχει σχέση με τη διαμάχη που έχει ξεκινήσει και συντηρεί ο ίδιος χωρίς ανταπόκριση με το Indymedia.

Γράφει λοιπόν ο ...”δημοσιογράφος”:
@ Μήπως θέλουν επίσης να τους εξηγήσουμε γιατί ο Χριστόδουλος Ξηρός επιλέγει το “zougla.gr”, για τη δημοσίευση των άρθρων του;

Δηλαδή τι θέλει να μας πει ο ποιητής ...συγνώμη ο ..."δημοσιογράφος"; Ελάτε εδώ γιατί εγώ έχω τους καλύτερους τρομοκράτες; Μήπως νιώθει ο Μάκης ιδεολογική συγγένεια με τον Ξηρό και γι αυτό του δίνει βήμα; Και συγγένεια σε ποια ιδεολογία; Ο Ξηρός τώρα που αποκαλύφτηκε και ξεσκεπάστηκε έχει αποδειχτεί ότι δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα γραφικό τύπο που την είδε επανάσταση. Μήπως ότι ο “δημοσιογράφος” όπως περήφανα δηλώνει είναι ο μοναδικός που δίνει βήμα σε αυτόν τον Ξηρό δείχνει κάτι για τον εαυτό του και έχει πιαστεί αντί για Μάκης, Κώτσος;

Στο συγκεκριμένο “δημοσιογράφο” θα επανέλθω γιατί πως να το κάνουμε, το κιτς έχει την πλάκα του!

Ο Obama και ο Χατζηνικολάου!

Τη στιγμή που ο Barack Obama καταγγέλλει στη Κίνα τη λογοκρισία του ίντερνετ και μιλάει για το δικαίωμα στη πληροφόρηση και στην ανωνυμία στην Ελλάδα ο Χατζηνικολάου και ο Χρυσοχοϊδης ψάχνουν να βρουν τρόπους να ποινικοποιήσουν αυτή την ανωνυμία και το δικαίωμα της έκφρασης.

Πως είναι δυνατόν σε ένα κράτος που απειλεί και προσπαθεί να ποινικοποιήσει την προσωπική άποψη να νιώθει ο καθένας άνετα στη χρησιμοποίηση του πραγματικού του ονόματος και να μην καταφεύγει στην ανωνυμία.

Όσο γι' αυτούς που νιώθουν θιγμένοι ας θυμηθούν ότι τα τηλεοπτικά παράθυρα που συμμετέχουν συχνά τους βοηθάνε να αυτοεξεφτιλιστούν περισσότερο από κάθε ανώνυμο blog. Παράλληλα η συνεχή τους προβολή, η συχνά προκλητική τους ζωή και η ένταξή τους στα ...δημόσια πρόσωπα έχει και το αντίτιμό του που είναι υποχρεωμένοι να αποδεχτούν!

Άντε να χαθείτε μυρμηγκάκια φασίστες

Η αποχή

Άρθρο από το καθημερινό περιοδικό Ovi:

Τις τελευταίες μέρες και ειδικά μετά τις Ευρώ-εκλογές, ακούω συνέχεια δημοσιογράφους, πολιτικούς, αναλυτές αλλά και απλούς συμμετέχοντες σε ραδιοφωνικούς σταθμούς ή bloggers να ωρύονται σε κάθε τόνο και τρόπο για την αποχή. Και έχω ακούσει ασύλληπτα πράγματα όπως “αυτοί που δεν πήγαν να υπηρετήσουν το υπέρτατο δημοκρατικό τους δικαίωμα είναι ανόητοι και υποκινούμενοι!” και θα μου συγχωρέσετε την ερώτηση αλλά ...πάτε καλά; Κάποιος που στην πραγματικότητα εξασκεί το υπέρτατο δικαίωμα του να ψηφίσει ή όχι και αποφασίζει αρνητικά, αποκαλείται ανόητος; Λυπάμαι αλλά αυτό δεν είναι δείγμα δημοκρατίας αλλά δείγμα απόλυτου φασισμού.

Για να δούμε λοιπόν, εγώ δεν ψηφίσω στην Ελλάδα, όχι γιατί δεν έχω το δικαίωμα ψήφου στην Ελλάδα ή γιατί δεν μπορούσα αλλά γιατί παράλληλα έχω και το δικαίωμα ψήφου στη χώρα που ζω μόνιμα και είναι μόνιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εδώ, σε αυτή την πρόταση κατά την γνώμη μου υπάρχει η πεμπτουσία αυτών των εκλογών και είναι ακριβώς το σημείο που επιμελώς κατά τη γνώμη μου ξεχνάνε οι πάντες να υπενθυμίσουν και να αναφέρουν.

Στις ευρώ-εκλογές δεν ψηφίζω τη Ν.Δ. του Καραμανλή, το ΠΑΣΟΚ του Παπανδρέου ή το Keskusta του Vanhanen αλλά ψηφίζω για αυτόν και αυτήν που θα με αντιπροσωπεύσει και θα με προστατεύσει στο υπέρτατο νομοθετικό ίδρυμα της Ευρώπης, την Ευρώ-βουλή και που οι αποφάσεις του έχουν άμεση εφαρμογή από την απλή καθημερινότητα μου μέχρι τα πολύπλοκα οικονομικά θέματα. Αλλά αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα, οι Ευρωπαίοι πολίτες δεν ψηφίσαν με αυτά τα κριτήρια και σε καμιά από τις ψηφοφορίες που έχουν γίνει από την αρχή του θεσμού δεν ψηφίσαν με αυτά τα κριτήρια. Οι Ευρωπαίοι πολίτες και σε αυτό φταίνε οι εθνικές κυβερνήσεις τα κόμματα και τα ΜΜΕ, ψηφίσαν με εθνικά κριτήρια. Ψηφίσαν Καραμανλή και Παπανδρέου. Και αυτό ισχύει για όλα τα Ευρωπαϊκά μέλη-χώρες. Οι Φινλανδοί για τους ίδιους ακριβώς λόγους ψηφίσαν Vanhanen και οι Γάλλοι Sarkozy αδιαφορώντας για το ρόλο του αντιπροσώπου τους στην Ευρώ-βουλή και αδιαφορώντας για τα δικαιώματα τους που διακυβεύονται καθημερινά και που για τα επόμενα τέσσερα χρόνια θα προστατεύονται από ξενόφοβους και ρατσιστές όπως αυτοί του ΛΑΟΣ και του Φιλανδικού True Finns! Από τη μιά λοιπόν αδιαφορία για τους θεσμούς που διέπουν την Ε.Ε. και από την άλλη η εσωτερική πολλές φορές καιροσκοπική μικροπολιτική.

Αυτή είναι η αλήθεια και τα διλήμματα που είχαν να αντιμετωπίσουν πολλοί ψηφοφόροι που συνειδητά απείχαν από τις εκλογές. Ένα μάθημα που το πήρα καλά από την πολύχρονη μου πολιτική η δημοσιογραφική δραστηριότητα είναι ότι ο λαός έχει και γνώση και ένστικτο που δεν θα έπρεπε ποτέ να υποτιμάμε, κάτι που δυστυχώς πολιτικοί, δημοσιογράφοι και αναλυτές κάνουν πολύ συχνά. Οποιεσδήποτε λοιπόν κινήσεις ακολουθήσουν, κινήσεις εντυπωσιασμού και για επικοινωνιακούς λόγους θα έχουν ένα και μόνο αποτέλεσμα, το εφήμερο να γίνει μόνιμο και στο τέλος να μετράμε με θλίψη αυτούς που ψηφίζουν.

Στην Ελλάδα, μιας και εκεί με πονάει περισσότερο, τις τελευταίες δύο δεκαετίες αποκτήσαμε ένα νέο κριτήριο – αυτό που ακόμα και οι δικτάτορες αποτύχανε να εφαρμόσουν – το κριτήριο της Ελληνοφροσύνης και παράλληλα αποκτήσαμε και Ελληνόμετρα με βάση μέτρησης το πόσες φορές την ημέρα λες ότι η Μακεδονία είναι Ελληνική και ότι ο εχθρός είναι η Τουρκία. Έτσι ακόμα και η σκέψη ότι και αυτοί στα βόρεια σύνορα έχουν το δικαίωμα ονόματος ακούγεται σαν εθνική προδοσία. Ακόμα και το ΚΚΕ, ναι αυτό το διεθνιστικό ΚΚΕ αποφεύγει με πολύ προσοχή το σκόπελο Μακεδονία και φροντίζει στις ψηφοφορίες να ανταγωνίζεται το ΛΑΟΣ σε εθνικοφροσύνη.

Ναι υπάρχουν και οι άλλοι, αυτοί που χαρακτηρίζονται αφελώς apolitic, το αφελώς το εννοώ στη βάση ότι κανένας δεν έχει σκεφτεί ότι δεν είναι η έλλειψη ενδιαφέροντος αλλά η έλλειψη κινήτρου που τους κρατάει μακριά από την κάλπη. Όταν οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι αποκαλούν ο ένας τον άλλο και όλοι μαζί, καιροσκόπους, απατεώνες, καταχραστές και κλέφτες γιατί ο απλός ψηφοφόρος να έχει διαφορετική γνώμη; Και ποιός τίμιος, αγνός και ιδεολόγος θα εμπλεκόταν με την πολιτική εάν από την αρχή της καριέρας του θα ξεκινούσε με τη ρετσινιά ότι είναι καιροσκόπος, απατεώνας, καταχραστής και κλέφτης; Αυτό που κυριαρχεί στη συνείδηση του πολίτη είναι ότι όλοι οι πολιτικοί είναι ίδιοι!

Ο κόσμος που δεν ψήφισε και προτίμησε τις παραλίες απείχε γιατί βλέπει ότι το σύστημα είναι σάπιο και χρειάζεται ριζικές αλλαγές και μόνο ότι έκανε τους πάντες να αναρωτιούνται και να ανησυχούν ακόμα και να φασιστοποιούν το διάλογο με το να τους αποκαλούν ανόητους και υποκινούμενους δείχνει ότι η αποχή σαν διαμαρτυρία και δημοκρατική στάση είχε απόλυτη επιτυχία! Αυτό που μένει είναι να δούμε την αντίδραση του συστήματος και εάν θα αλλάξει κάτι ή θα λέμε τα ίδια σε λίγα χρόνια και αυτή τη φορά θα είναι με αφορμή τις εθνικές εκλογές.

Ένας Έλληνας πρόεδρος στο Ελσίνκι

Άρθρο από το περιοδικό Ovi magazine!

Τελικά ποιός κυβερνάει αυτή τη χώρα; Θυμάται κανείς την ρητορική ερώτηση του εθνάρχη Καραμανλή; Τρομακτικό αλλά όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια πολλά από όσα είπε ο εθνάρχης δεκαετίες πριν είναι ακόμα επίκαιρα, πιθανώς βοηθάει και η παρουσία του ανιψιού στο πρωθυπουργικό μέγαρο που καθημερινά επιβεβαιώνει ότι αυτή η χώρα είναι ένα τεράστιο φρενοκομείο!

Το σύνηθες για μια κυβέρνηση προ Ευρώ-εκλογών που παίζουν περισσότερο το ρόλο δημοψηφίσματος για κυβέρνηση και αντιπολίτευση παρά ενδιαφέρον για τα της Ευρώπης είναι να παρουσιάζει το έργο της για το διάστημα που πέρασε σε μιας μορφής υπενθύμισης και επιβεβαίωσης. Στην Ελλάδα όλοι έχουν περάσει στο επόμενο επίπεδο, αυτό της συγκάλυψης. Συγκάλυψη για σειρά σκανδάλων που εμπλέκεται δυστυχώς με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο όλη η πολιτική ζωή της Ελλάδος με τους Νεοδημοκράτες να κυριαρχούν προς το παρόν. Εικοσάχρονη εμπειρία βέβαια μας υπενθυμίζει ότι ουδείς αναμάρτητος.

Και καλά η Νέα Δημοκρατία να φύγει αλλά ποιός θα τους αντικαταστήσει; Το διαφανές και αναμάρτητο ΠΑΣΟΚ του Τσοχατζόπουλου; Και μόνο η σκέψη φέρνει ανατριχίλες. Βέβαια υπάρχει και το ρητό, ανάμεσα στους τυφλούς διαλέγουμε τον μονόφθαλμο αλλά και πάλι είναι ο Γιώργος Παπανδρέου ο μονόφθαλμος; Περισσότερο για αλλήθωρος φαίνεται!

Τώρα πως μου ήρθαν αυτά, απλά προσπαθούσα να φανταστώ τι μπορεί να λέει ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας που αυτές τις μέρες επισκέπτεται την Φιλανδία στην Φινλανδή ομόλογό του Τάργια Χάλονεν. Η πρόεδρος της χώρας που την τελευταία δεκαετία καταλαμβάνει μια από τις πρώτες θέσεις στον κατάλογο των κρατών χωρίς διαφθορά και η Ελλάδα των Παυλίδη, Ρουσόπουλου, Εφραίμ, Siemens και ακόμα δεν ξέρουμε πόσα ακόμα μιας και κάθε βδομάδα εμφανίζεται και ένα καινούργιο σκάνδαλο που επιβεβαιώνει ότι όλες οι προκαταλήψεις για την Ελλάδα που αντιμετωπίζουμε οι μόνιμοι κάτοικοι εξωτερικού για την Ελλάδα δεν είναι μακριά από την πραγματικότητα.

Ή θα μιλήσουν για επενδύσεις; Το πιθανότερο είναι οι Έλληνες να επενδύσουν στη Φιλανδία παρά οι Φινλανδοί στην Ελλάδα, άλλωστε οι επιχειρηματίες για το κέρδος τους ενδιαφέρονται! Η μήπως θα μιλήσουν για εκπαίδευση, θέματα ασφάλειας ή για τεχνολογία; Και η αναφορά και μόνο αυτών των θεμάτων φέρνει γέλια ή καλύτερα κλάματα. Όχι γιατί η Ελλάδα δεν είναι ικανή και δεν έχει τους ανθρώπους που μπορούν να αντιπροσωπεύσουν την χώρα σε όλα τα ανωτέρω θέματα αλλά γιατί έχει μια κυβέρνηση που έχει ένα και μοναδικό σκοπό, να μποϊκοτάρει κάθε προσπάθεια προόδου. Για μας που ζούμε στη Φιλανδία ξέρουμε πολύ καλά ότι οι Φινλανδοί έχουν ένα μόνιμο πρόβλημα αυτοεκτίμησης, ευτυχώς λοιπόν που υπάρχει η σημερινή Ελλάδα του κ. Καραμανλή για να τους βοηθείσει να νιώσουν καλύτερα.

Τώρα θα μου πείτε τι θα κάνει ο Παπούλιας στη Φιλανδία. Ο Κάρολος Παπούλιας υπήρξε σε όλη τη διάρκεια της πολιτικής του ιστορίας ένας πολιτικός χαμηλών τόνων, πιστός στον ιστορικό πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Ανδρέα Παπανδρέου. Ακόμα και τη περίοδο των σκληρών συγκρούσεων με τον σε πολλές περιπτώσεις υπερπληθωρικό Πάγκαλο φρόντιζε να κρατάει στάση αναμονής και υπομονής. Το όνομα του δεν βρέθηκε ποτέ μπλεγμένο σε σκάνδαλο και ίσως σε αυτό και να οφείλεται η επιλογή του από τον δεξιό Καραμανλή για τη θέση του Προέδρου σαν εξόφληση προηγούμενου γραμματίου προς το ΠΑΣΟΚ όταν υποστήριξε τον Στεφανόπουλο.

Όμως ρυθμιστής του πολιτεύματος στην Ελλάδα είναι σχετικά ανίσχυρος και στην πράξη διακοσμητικός, έτσι ο πρόεδρος της δημοκρατίας περιορίζεται σε εθιμοτυπικές επισκέψεις σε χώρες του εξωτερικού απλά για να υπενθυμίσει την ύπαρξη της Ελλάδας και πιθανώς μια σειρά από θέματα που απασχολούν διαχρονικά τις Ελληνικές κυβερνήσεις όπως το Κυπριακό και το Μακεδονικό. Γι' αυτό βρίσκεται και στην Φιλανδία!

Οι Φινλανδοί βέβαια από την πλευρά τους έχουν και αυτοί το λόγο τους μιας και χρειάζονται σε δικά τους θέματα όπως θέματα μετανάστευσης, ασφάλειας και εργασιακής πολιτικής την υποστήριξη μέσα στην ΕΕ χωρών που όπως και η Φιλανδία βρίσκονται στην δεύτερη ταχύτητα και όχι στον κύκλο των ισχυρών. Και βέβαια όπως είπα και παραπάνω βοηθάει και την αυτοεκτίμησή τους η ύπαρξη χωρών μέσα στην ΕΕ που πιθανώς να έχουν και την ανάγκη τους!

Κατά τα άλλα ο Παπούλιας δεν είναι αυτός που κυβερνάει την Ελλάδα αλλά ο Καραμανλής με όλη την κουστωδία που αποδεικνύει αυτό που είπε ο εθνάρχης ότι η Ελλάδα είναι ένα σχιζοφρενές φρενοκομείο με Ρουσόπουλους, Παυλίδιδες και τα άλλα παιδιά!