Κυριακή, Ιουνίου 22, 2008

Ενας Φιλανδός με ...συνείδηση

Για όσους θέλουν σήμερα στο Ovi magazine έχουμε εδώ μια καταπληκτική συνέντευξη από ένα φυλακισμένο αντιρρησία συνείδησης στη Φιλανδία!

Για να δείτε ότι κάποια πράγματα δυστυχώς ...συμβαίνουν και αλλού!

H συνέντευξη είναι στα Αγγλικά, αλλά κάνετε μια προσπάθεια, είναι πολύ ενδιαφέροντα όσα λέει!

Σάββατο, Ιουνίου 21, 2008

Τέσσερα σκάνδαλα και μια κηδεία!

Ένα άρθρο αναδημοσίευση από το Ovi magazine

Μήπως αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα συνέχεια τα τελευταία χρόνια δεν δείχνουν απλά ότι κάτι πάει στραβά με τις δομές του πολιτικού συστήματος αλλά ότι κάτι πάει πολύ στραβά με όλες τις κοινωνικές δομές; Ότι βρισκόμαστε στο μέσον μιας κοινωνικής κρίσης; Και μήπως τη λύση σε αυτό που πάει στραβά και το πολιτικό σύστημα αποτυγχάνει να εντοπίσει και να διορθώσει έχει αναλάβει να το διορθώσει μια εξ ίσου άρρωστη κοινωνία;

greek01_400Ζώντας μακρυά από την Ελλάδα και απολαμβάνοντας μια κοινωνία πρόνοιας, αν και το αποφεύγω τουλάχιστον συνειδητά δεν μπορώ να μην κάνω συγκρίσεις και βέβαια πέρα από τον μύθο η Σκανδιναβία είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση από την Ελλάδα ή τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες χωρίς αυτό να σημαίνει οτι το σύστημα δεν λειτουργεί από ανθρώπους με πάθη και σφάλματα. Το έχω εξηγήσει και παλαιότερα πολλές φορές ότι η όποια σύγκριση πρέπει να πάρει υπ' όψιν τις ιστορικές και τις κλιματολογικές συνθήκες που ορίζουν το περιβάλλον, έτσι η όποια σύγκριση του εκπαιδευτικού συστήματος για μένα είναι τουλάχιστον δύσκολη εάν όχι εσφαλμένη. Παράλληλα σε χώρες που το χειμώνα η θερμοκρασία φτάνει τους -30 βαθμούς Κελσίου η κοινωνική πρόνοια είναι τουλάχιστον θέμα επιβίωσης, ζωής και θανάτου.

Το ξέρω ότι από πρώτη ανάγνωση δεν φαίνεται αλλά αφορμή για αυτές τις σκέψεις και τις συγκρίσεις την έδωσαν τα τέσσερα – κορυφαία από τα πολλά – σκάνδαλα που συγκλόνισαν την Ελλάδα τους τελευταίους μήνες, η παρακολούθησή τους μέσω ίντερνετ πάντα με παράλληλη ακρόαση της αντίδρασης του κόσμου από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς όπου ακροατές επικοινωνούν τηλεφωνικά με παραγωγούς εκφράζοντας άποψη και τέλος οι προσωπικές μου επικοινωνίες με φίλους και γνωστούς.

Κατ' αρχή τα τέσσερα σκάνδαλα ξεκινώντας με το κατ' εμένα κορυφαίο αυτή τη στιγμή, το σκάνδαλο της Siemens! Μίζες εκατομμυρίων υπήρξαν, το θέμα είναι που πήγαν αυτά τα λεφτά και τι πήραν οι ...δωρητές σε αντάλλαγμα. Επειδή έχω κάνει και ο ίδιος έρευνα σε παρόμοιο σκάνδαλο αυτό που έμαθα είναι ότι τα λεφτά είναι πάντα πολύ περισσότερα από όσα φαντάζεσαι, ότι αυτοί που πήραν το μεγαλύτερο ποσοστό ήταν οι μεσάζοντες – αυτοί που ξέρουν την κατάλληλη επαφή και μπορούν να στήσουν τη συνάντηση και αυτοί που από πλευράς 'δωρητή' βρήκαν αυτόν που θα κάνει την επαφή, - κάποιοι μέσα στην εταιρία που διαχειριζόντουσαν το ποσό μιας και πρόκειται για 'αόρατο' ποσό που δεν παιρνα από κανένα λογιστικό η φορολογικό βιβλίο άρα κανένας δεν μπορεί να κατηγορήσει φανερά κανέναν και τέλος ο τελικός αποδέκτης που δεν είναι και απαραίτητα αυτός που θα κάνει και τη χάρη.

Άρα εάν θέλουν τους πραγματικούς ένοχους που διαπράξουν την απιστία ή καλύτερα το έγκλημα πρέπει να ψάξουν μεταξύ των λοχαγών και όχι των βασιλιάδων. Ακόμα ένα σημαντικό σημείο στη περίπτωση χρηματισμού πολιτικών είναι ότι πολλές φορές όλη αυτή η αλυσίδα συνενόχων δεν έκανε τίποτα απολύτως προς την έκβαση του αποτελέσματος για τον απλό λόγο ότι δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα και το μόνο που κάναν ήταν να πουλήσουν ακριβά ένα αποτέλεσμα που δεν επηρέασαν αλλά το ξέραν και εκεί είναι το κλειδί τις περισσότερες φορές, στους κρατώντες τη πληροφορία την κατάλληλη στιγμή για την εξέλιξη της συνωμοσίας. Από εμπειρία σας λέω ότι τις περισσότερες φορές οι πολιτικοί που εμπλάκησαν είχαν απόλυτη άγνοια παρ' όλο ότι διασυρθήκαν καταστρέφοντας καριέρες και οικογένειες. Παράλληλα στον κανιβαλίστηκο χώρο της πολιτικής τις περισσότερες φορές επ' ευκαιρία τέτοιων σκανδάλων που η λάσπη κυριαρχεί βρίσκεται και η ευκαιρία για ξεκαθάρισμα πολιτικών λογαριασμών. Το τραγικό σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι τα βέλη είναι ...οικεία!

Με τα παραπάνω δεν θέλω με τίποτα να αθωώσω τον τον Σημίτη, τον Τσουκάτο, τον Κυριάκο Μητσοτάκη ή όποιον άλλο πολιτικό εμπλέκεται με το θέμα Siemens, απ' εναντίας πιστεύω ότι όποιος εμπλέκεται έστω και έχοντας απλή γνώση του τι συνέβαινε θα πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά.

Και λέγοντας έστω και την παραμικρή ανάμειξη έρχομαι στο δεύτερο σκάνδαλο, αυτό του Ζαχόπουλου και του γραμματοκομιστή Αθανασιάδη και με όλα τα παρακλάδια που αποκαλύφθηκαν. Το συγκεκριμένο σκάνδαλο δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα οικογενειακό δράμα με πολύ δόση κλειδαρότρυπας και όπως συνήθως είδαμε το δέντρο και χάσαμε το δάσος βάζοντας στη φυλακή μια κοπέλα που έχασε κάθε αίσθηση σοβαρότητας και αξιοπρέπειας για μια θέση στο δημόσιο, τόσο απλά είναι τα πράγματα. Το σκάνδαλο δεν ήταν ποτέ τίποτα περισσότερο από μια εφηβικής αξίας πορνογραφική και αυτοβιογραφική ταινία και ένας ανόητος κοριτσίστικος εκβιασμός και αυτά είναι θέματα απλών αστικών δικαστηρίων που δεν απαιτούν ούτε το διασυρμό ούτε την προφυλάκιση. Σκάνδαλο δεν ήταν οι αντιδράσεις του γραμματοκομιστή και η απόκρυψη του ονόματος ενός ακόμα χαφιέ – γιατί αυτός είναι ο μόνος και πραγματικός τίτλος που του αρμόζει και ας τον αποφεύγουν όλοι – ούτε η ανόητες και παιδαριώδεις απαντήσεις του κυβερνητικού κόμματος. Σκάνδαλο είναι η συμμετοχή του Ζαχόπουλου στη κυβέρνηση. Σκάνδαλο είναι ο ρόλος που έπαιξε στην οικονομική διαχείριση ενός υπουργείου με ασύλληπτα κεφάλαια και πιθανώς ο ρόλος του που πολύ διακριτικά έχει σκεπαστεί από όλες τις πλευρές για την προβολή και πιθανώς επαγγελματική αποκατάσταση της οικογενείας του σημερινού πρωθυπουργού, Κώστα Καραμανλή. Παράλληλα σκάνδαλο είναι και η διακίνηση άλλων ασύλληπτων ποσών από τον κομματικό χαφιέ κύριο Αθανασιάδη που αποκαλύφθηκε την ίδια περίοδο.

Στην πραγματικότητα το μόνο θύμα της ιστορίας είναι Εύη Τσέκου που βρίσκεται στη φυλακή ουσιαστικά κατεστραμμένη και διασυρμένη κοινωνικά και οικονομικά

Τώρα το ένα φέρνει το άλλο και μιλώντας για ερωμένες φτάσαμε στη περίπτωση δολοφονίας του τέως διοικητού του ΙΚΑ. Μετά από όλο αυτό το τσουνάμι σκανδάλων έχω ξεχάσει πια ακόμα και το όνομα του και είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι έχουν ξεχάσει ακόμα και τι συνέβει. Κι όμως αν εξαιρέσουμε το αποτέλεσμα που στην περίπτωση Ζαχόπουλου ήταν αίσιο τουλάχιστον όσο αφορά την ζωή του κατά τα άλλα υπάρχουν πολλές ομοιότητες. Όπως και στην περίπτωση Ζαχόπουλου και ο τέως διοικητής του ΙΚΑ προέρχεται από τον κλειστό πρωθυπουργικό κύκλο, όπως ακριβώς ο Ζαχόπουλος διατηρεί ...στενή σχέση με στέλεχος του υπουργείου του και όπως ακριβώς ο Ζαχόπουλος βρίσκεται να διαχειρίζεται μεγάλα χρηματικά ποσά με πολλές γκρίζες πλευρές και τη βοήθεια της ερωμένης. Εδώ όμως τελειώνουν οι ομοιότητες και αρχίζουν οι διαφορές μιας και εκτός από το απατημένο σύζυγο-δολοφόνο κανένας άλλος δεν είδε τα σίδερα της φυλακής και αυτός ακόμα βρίσκεται εκτός μιας και η πράξη του θεωρήθηκε ...βρασμός ψυχής. Και αυτό μαζί με την συγκάλυψη αποτελεί σκάνδαλο από μόνο του – ειδικά όταν συγκρίνεται με την περίπτωση Ζαχόπουλου – και εμπλέκει και την δικαιοσύνη.

Η δικαιοσύνη! Εάν η Siemens είναι το κορυφαίο σκάνδαλο τον τελευταίο καιρό τα όσα συμβαίνουν με την δικαιοσύνη είναι το κορυφαίο σκάνδαλο των τελευταίων δεκαετιών και συνδυάζει στοιχεία από όλα τα ανωτέρω, από χρηματισμούς και πολιτικές επιρροές μέχρι σεξ και ναρκωτικά. Τα όσα πριν από καιρό βγήκαν με την υπόθεση Μπουρμπούλια και το δικαστικό κύκλωμα ήταν απλά η κορυφή του παγόβουνου και θα με συγχωρήσετε για την έκφραση αλλά όχι ενός παγόβουνου φτιαγμένου από πάγο αλλά ενός παγόβουνου φτιαγμένου από σκατά που αγγίζει τους πάντες και στις πιο μακρινές παραφυάδες αυτής της κλειστής συντεχνίας που έχει την εξουσία να εκβιάζει ακόμα και κυβερνήσεις. Μιας μορφής εξουσίας με τις ρίζες της στις πιο σκοτεινές στιγμές της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας που με λύπη μου λέω με πολύ λίγες εξαιρέσεις.

Άνθρωποι ξεπερασμένοι με φτωχή μόρφωση και ακραίες πολικές θέσεις στρατοδικείων του εμφυλίου και της χούντας είναι αυτοί που κατευθύνουν πολιτικά αυτή τη συντεχνία ακολουθούμενοι από άλλους που αθωώνουν εμπόρους ναρκωτικών και όπλων και πάντα έτοιμοι να χώσουν στα πιο σκοτεινά μπουντρούμια παιδάκια για λίγο χασις που δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις του απαραίτητου μπαξίσι! Αυτή είναι η πραγματικότητα της Ελληνικής δικαιοσύνης και το έχω αναφέρει και στο παρελθόν ότι οι μόνοι που μπορούν να την καταστρέψουν και να την ξαναφτιάξουν δίνοντας και την απαραίτητη αξιοπιστία είναι οι ίδιοι αυτοί οι δικαστικοί, πολύ πιθανώς οι δικαστικοί εξαιρέσεις. Αλλά και αυτοί ακόμα στην πρώτη κριτική που θα κάνουν έχουν να αντιμετωπίσουν το ίδιο κύκλωμα που είναι έτοιμο να τους διαγράψει και να τους απορρίψει! Λυπάμαι αλλά από την απόσταση που μας χωρίζει δεν μπορώ να δω λύση!

Και τα σκάνδαλα δεν τελειώνουν εδώ, είναι σίγουρος ότι σύντομα ο ΟΤΕ θα μονοπωλήσει το ενδιαφέρον μας, τα οικογενειακά του Αλογοσκούφη θα κυριαρχήσει – βλέπετε ο υπουργός των οικονομικών ξέχασε το βασικό που είπε ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Αύγουστος, η γυναίκα του Καίσαρα δεν φτάνει να είναι τίμια αλλά πρέπει και να φαίνεται τίμια – και δεν έχει τέλος!

Πριν από λίγες μέρες η άρνηση των Ιρλανδών να εγκρίνουν τη συμφωνία της Λισσαβόνας θεωρήθηκε σαν τελεσίγραφο για την ανάγκη αλλαγών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η θετική θέση ψήφου προς τον ΣΥΡΙΖΑ με την αντίστοιχη άρνηση προς τα δύο μεγάλα κόμματα θα πρέπει να θεωρηθεί ανάλογο τελεσίγραφο προς τους 'Έλληνες πολιτικούς και δεν είναι προειδοποίηση πια, είναι τελεσίγραφο. Κάτι πρέπει επιτέλους να αλλάξει και δεν θα αλλάξει ούτε με πρόωρες εκλογές – δυστυχώς το κυβερνητικό κόμμα βλέποντας το ΠΑΣΟΚ στριμωγμένο από τη SIEMENS σκέφτεται σοβαρά το θέμα πρόωρων εκλογών – ούτε με μετασχηματισμούς, ούτε με διαγραφές. Αλλά και ποιος θα φέρει αυτή την αλλαγή;

Ο Καραμανλής σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα απέδειξε ότι είναι η συνέχεια του θείου του και ιδεολογικά και χρονικά μιας και πολλά από αυτά που κάνει και λέει θυμίζουν εποχές προδικτατορικές. Ο μετά διαγραφών Γιώργος και χθεσινός Γιωργάκης είναι όπως λέει και ο λαός άλλα λέει το μυαλό και άλλα κάνουν τα χέρια! Εάν κυβερνήσει θα είναι εξ' ίσου αποτυχία του πολιτικού συστήματος με αυτήν που έδωσε την εξουσία στον Κώστα Καραμανλή! Για τον Τσίπρα έχω ξανά αναφερθεί, η πιο ξύλινη πλευρά του ΚΚΕ σε μοντέρνο στιλ και εμφάνιση και με έντονα κόμπλεξ για το κόμμα που είναι ένα! Το ΚΚΕ ζει στο μικρόκοσμο του χρόνια τώρα, τέλος ο Καρατζαφέρη είναι η υπενθύμιση ότι τα σταγονίδια τραγουδούν ακόμα! Τι έμεινε; ο ίδιος ο λαός που καθημερινά υποφέρει να τα βγάλει πέρα ενώ τα εκατομμύρια αλλάζουν χέρια, που το γάλα ακριβαίνει επειδή ακρίβυνε η βενζίνη.

Άντε τώρα να δούμε πιο θα είναι το επόμενο σκάνδαλο που έρχεται!

Δευτέρα, Ιουνίου 16, 2008

Ο Γεωργάκης που έγινε Γιώργος και ο Σημίτης!

Η τηλεφωνική ερώτηση ήταν σαφής και άμεση, πως σου φάνηκε ο παραμερισμός Σημίτη από τον Γιώργο; Η απάντηση μου ...ασαφής και μπερδεμένη, άσε να δούμε, οι ευρώ-εκλογές πλησιάζουν έτσι κι αλλιώς! Μετά από δέκα λεπτά κλείσαμε το τηλέφωνο και το μόνο που μου έμεινε από την εκπαραθύρωση Σημίτη ήταν ότι σε μια μέρα ο Γιωργάκης έγινε ...Γιώργος, μεγάλωσε, ωρίμασε!

Το ωρίμασε βέβαια είναι σχήμα λόγου όταν μιλάς για έναν άντρα στα πενήντα του που ακόμα κατευθύνεται από το βάρος της πνευματικής κληρονομιάς του πατέρα του και συχνά τις φιλοδοξίες της μητέρας του. Τον πατέρα Παπανδρέου και το έχω ξανά αναφέρει δεν τον συμπαθούσα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τον σεβόμουν και δεν τον θαύμαζα και για όσους θέλουν ηθελημένα να ξεχνούν ο Ανδρέας Παπανδρέου έφερε πραγματικά την αλλαγή τη δεκαετία του ογδόντα.

Το πιθανότερο είναι ότι οι περισσότεροι ξεχάσαν την χρυσή εποχή της προδικτατορικής δεξιάς, ότι η χούντα ήταν γνήσιο παιδί της Ελληνικής δεξιάς και τους αργότερα πεφωτισμένους δεξιούς της μεταπολίτευσης συμπεριλαμβανομένου και του γεφυροποιού επιπέδου του γραφικού Αβέρωφ! Έτσι λοιπόν ο Αντρέας έφερε ένα αέρα φρεσκάδας και αλλαγής και ναι απέτυχε σε δεκάδες πράγματα αλλά πέτυχε στο να ξυπνήσει την συνείδηση ενός λαού που επί χρόνια είχε γίνει παιχνίδι στα προσωπικά σχέδια Μητσοτάκηδων και Καραμανλήδων! Σίγουρα το ΕΣΥ έγινε εφιάλτης αλλά το έχω ξαναπεί ότι η ευθύνη είναι συλλογική και τουλάχιστον έβαλε τις βάσεις θεωρητικά για να ένα υγιές σύστημα υγείας και κανένας μας δεν ξέρει τι θα γινόταν εάν δεν έφευγε ο εμπνευστής του Γεννηματάς. Η παιδεία τυραννίζεται αμείλικτα αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτός που ουσιαστικά την κατέστρεψε ήταν ο Ράλλης και η περίφημη αλλαγή που έκανε κάποια στιγμή το 78, και εάν κάποιοι κάναν τα σώματα ασφαλείας και το στρατό ταμπούρι των εθνοφυλάκων δεν ήταν το ΠΑΣΟΚ αλλά η δεξιά του Καραμανλή που όταν έλεγε ισοβίως εννοούσε ισοβίως αλλά περιορίστηκε στον Παπαδόπουλο και τον Ιωαννίδη οι περισσότεροι άλλοι από τους αίτιους, πρωταίτιους και συμμέτοχους όχι μόνο επανήλθαν αλλά πήραν και σημαντικές θέσεις. Όλα αυτά βέβαια προς χάριν ψήφων και τα γραμμάτια συνεχίζει να τα ξεχρεώνει ο ανιψιός έμμεσα και άμεσα.

Αλλά το ΠΑΣΟΚ του Αντρέα τελείωσε πολύ πιο πριν τελειώσει ο ίδιος ο ιδρυτής του. Πιθανώς και να ήταν θέμα σημειολογίας, οι καιροί απαιτούσαν αρχηγούς κομμάτων μάνατζερ και όχι προσωπικότητες μορφής Ανδρέα, πιθανώς και ήταν θέμα συγκυριών αλλά ο Σημίτης ήταν η συνέχεια αυτού που απλά έφερε το ίδιο όνομα με το κόμμα που δημιούργησε ο Παπανδρέου με την επιστροφή του από το εξωτερικό. Εμείς οι παλαιότεροι θυμόμαστε, δυστυχώς για μας, τον Σάκη Καράγιωργα και τις καταγγελίες του μετά την διαγραφή του, θυμόμαστε το παράπονο της Μελίνας κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσης και τη φωνή στελεχών του ΠΑΚ όταν είδαν αυτό που ονειρευόντουσαν να μεταμορφώνεται σε ένα υδροκέφαλο και γραφειοκρατικό κόμμα με μικρές διαφορές από τα Ευρωπαϊκά χριστιανοδημοκρατικά κόμματα που γνώριζαν καλά αντί για ένα μοντέρνο σοσιαλιστικό κόμμα.

Ακόμα και τα Σκανδιναβικά και Γερμανικά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα φαινόντουσαν μακρυά μπροστά στο τέρας που εδημιουργείτο! Το σημερινό ΠΑΣΟΚ μοιάζει περισσότερο με το έκτρωμα που δημιούργησε ο Τόνι Μπλαίρ στην Αγγλία από οποιοδήποτε άλλο ευρωπαϊκό κόμμα. Την περίοδο της μεταπολίτευσης συχνά όλοι μας είπαμε ότι ο Ανδρέας κερδίζει χρησιμοποιώντας δεξιές μεθόδους και καλά προσαρμοσμένη αριστερή φρασεολογία, σήμερα το ΠΑΣΟΚ κάνει το ακριβώς αντίθετο, χρησιμοποιώντας αριστερές μεθόδους και ανατριχιαστικά δεξιά φρασεολογία. Αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ που ο Σημίτης κληρονόμησε στον Γιώργο Παπανδρέου και ο τότε Γιωργάκη και ο σημερινός αρχηγός της αντιπολίτευσης εναγγαλιάστηκε με το καινούργιο ΠΑΣΟΚ και το πήγε ένα βήμα παρά πέρα με δεξιά μεθοδολογία και δεξιά φρασεολογία.

Ο Κωστάκης για να μην νομίσετε ότι μόνο η μία πλευρά άλλαξε, ξεπερνώντας με ευκολία τους νεωτερισμούς και κεντρώους φιλελευθερισμούς του Έβερτ επέστρεψε το κόμμα της Ν.Δ. στο φυσικό της χώρο ταλαντευόμενος και λικνιζόμενος επικίνδυνα μεταξύ της ακροδεξιάς και της παραδοσιακής δεξιάς.

Αλλά ας επιστρέψουμε στον Σημίτη, ο συγκεκριμένος ήταν ένας καλός διαχειριστής εξουσίας και λειτούργησε ακριβώς σαν αυτό, διατηρώντας όλες τις απαιτούμενες ισορροπίες συχνά νιώθοντας το κόμπλεξ του μικρού και αδικημένου. Παράλληλα σαν διαχειριστής άφησε νευραλγικούς τομείς της διακυβέρνησης της χώρας να αιωρούνται και περιμένοντας από αυτές να λειτουργήσουν σε αυτόματο πιλότο όπως την άμυνα, έτσι όταν έζησε την κρίση των Ιμίων έκανε το μόνο λογικό, ζήτησε βοήθεια από τους Αμερικάνους υποτιμώντας την έτσι κι αλλιώς άχρηστη και διαβρωμένη στρατιωτική ηγεσία και υπερεκτιμώντας την δύναμη της Τουρκίας που ήθελε να ξεπεράσει αυτήν την ιστορία με την ίδια ταχύτητα που το ήθελε και ο Σημίτης. Απλά αποδείχτηκαν καλύτεροι παίχτες. Ο Σημίτης λοιπόν δεν φύτρωσε μια μέρα από το πουθενά, εκλέχτηκε στη θέση που βρέθηκε και μάλιστα ρυθμιστής της εκλογής του εξελίχτηκε ο τότε Γιωργάκης και σημερινός Γιώργος και τιμητής του. Τον Σημίτη δεν το εξέλεξα εγώ και ούτε το στήριξα ούτε τον υποστήριξα και όλοι αυτοί που σήμερα του γυρίζουν την πλάτη για χρόνια τον έγλειφαν και παραπονιούντο μόνο όταν έχαναν την θεσούλα τους – ορά Πάγκαλος!

Όσο για τον Γιωργάκη που έγινε Γιώργος και αυτός επί Σημίτη είχε την ευκαιρία να φανεί και να στήσει τον κομματικό οργανισμό που το εξέλιξε σε αρχηγό κόμματος κατά τα άλλα δεν έχει τίποτα ουσιαστικό να παρουσιάσει. Σαν υπουργός εξωτερικός ενδιαφερόταν περισσότερο για τις συναντήσεις στο εξωτερικό και την αυτοπροβολή του ή την παρουσίαση θέσεων σε θέματα αδιάφορων για το υπουργείο παρά να χαράξει εξωτερική πολιτική. Για τι υπουργικό του παρελθόν προ ΥΠΕΞ καλύτερα να μην μιλήσουμε γιατί οι παλαιότεροι θυμόμαστε να ανέκδοτα τότε που δεν ήταν ούτε Γιώργος ούτε Γιωργάκης παρά ...το παιδί με την προίκα!

Η αποπομπή Σημίτη κατ' εμένα είναι αδιάφορη και ανάλογα αδιάφορη μετά τον πρώτο πανικό θα πρέπει να είναι και για τον ίδιο τον Σημίτη. Η ουσία έχει να κάνει με τον ίδιο τον Γιωργάκη που εν μια νυκτί από Γιωργάκης έγινε Γιώργος και με αυτό να ισχύει για όλο το πολιτικό φάσμα. Ξαφνικά ακόμα και οι πιο φανατικοί δεξιοί τον σεβάστηκαν τον Γιώργο – το τονίζω την αλλαγή του ονόματος – που έφαγε τον κύριο 'ευχαριστώ τους Αμερικάνους'

Σαν Γιωργάκης τουλάχιστον είχε το άλλοθι της νεανικής ανοησίας και ανωριμότητας σαν Γιώργος τι άλλοθι θα έχει; αλλά πάλι ίσως όπως είπε και ο φίλος μου ο Κώστας σε άλλο blog ίσως και να φταίει η απόσταση που με κάνει να τα βλέπω όλα περίεργα!