Κυριακή, Φεβρουαρίου 24, 2008

Περί λόγου ...Χατζηνικολάου

Τελικά η σχέση μου με την εκπομπή του Χατζηνικολάου εξελίσσεται σε μαζοχιστική και βέβαια όχι μόνο σε καθημερινή βάση όταν έχω την ευκαιρία αλλά και ανελλιπώς την Κυριακή. Οφείλω βέβαια να παραδεχτώ ότι ο ραδιοφωνικός Χατζηνικολάου είναι παρασάγγες καλύτερος από τον τηλεοπτικό, τουλάχιστον αυτόν τον τηλεοπτικό που θυμάμαι εγώ πριν φύγω από την Ελλάδα. Και βέβαια όπως έχω αναφέρει και σε προηγούμενο κείμενο οι πολιτικές του θέσεις είναι φανερές και δεδομένες, άλλωστε και ο ίδιος δεν προσπάθησε ποτέ να τις κρύψει αλλά παραδέχομαι ότι προσπαθεί να κρατήσει ψύχραιμα αποστάσεις δίνοντας τα Καίσαρος τω Καίσαρι. Παράλληλα αυτό που μου αρέσει είναι το χιούμορ του, όχι σαρκασμός αλλά χιούμορ, κάτι σπάνιο έως ανύπαρκτο στα Ελληνικά ΜΜΕ, προσθέτοντας ότι και αυτός πέφτει σε παγίδες όπως την προηγούμενη βδομάδα με τον στα όρια του γελοίου κ. Μαγγίνα.

Αλλά για να επιστρέφουμε, στη σημερινή του συνέντευξη έχει καλεσμένο τον δημοσιογράφο Γιώργο Παπαδάκη και κάποια στιγμή συζητώντας για το που έχει φτάσει η δημοσιογραφία σήμερα στην εισαγωγή του είπε ότι παρ' όλο που συχνά αναφερόμαστε στο ένδοξο δημοσιογραφικό παρελθόν, υπάρχει κάποιος μύθος πίσω από αυτή την παρελθοντολογία. Στην πραγματικότητα αυτές οι ένδοξες πένες του παρελθόντος, όπως επέμεινε ο δημοσιογράφος ήταν άνθρωποι που ούτε σωστά Ελληνικά δεν μπορούσαν να γράψουν. Ευτυχώς στη συνέχεια αφ' ενός μεν πρόσθεσε το όνομα της εφημερίδας που δούλευε στις αρχές της δεκαετίας του 80 αφ' ετέρου ο Γιώργος Παπαδάκης τον διόρθωσε λέγοντας ότι υπήρχαν λαμπρές πένες την περίοδο απλά εκείνη την περίοδο άρχισε να γίνεται και η είσοδος αυτών που σήμερα έχουν γίνει ο κανόνας.

Ο Γιώργος Παπαδάκης συγκρατήθηκε και μάλλον δεν θέλησε να υπενθυμίσει στον Νίκο Χατζηνικολάου ότι η αρχή του τέλους γι' αυτές τις λαμπρές πένες και την παραδοσιακή δημοσιογραφία μακριά από Θέμους και Μάκης την έκανε ο νυν συνέταιρος του, ο Κουρής, ο Κουρής της Αυριανής!

Ο Κουρής είναι σταθμός για την νεότερη Ελληνική δημοσιογραφία και η πεμπτουσία του κιτρινισμού στην Ελλάδα. Ο άνθρωπος που αγνόησε φίλους και συνεργάτες στο όνομα της κυκλοφορίας. Γι' αυτούς που θυμούνται τη δημοσιογραφική δεκαετία του 80, θα θυμούνται ότι είναι ο άνθρωπος που έφερε νέα ήθη και έθιμα στο χώρο. Είναι αυτός που με όπλο του την Αυριανή και τα κανάλια του βύθισε την Ελληνική πολιτική ζωή στη λάσπη πότε με τις φωτογραφίες του Μητσοτάκη με του Ναζί αξιωματικούς και πότε με τις ημίγυμνες φωτογραφίες της Μιμής. Είναι ο εκδότης που έκανε νέο το κουτσομπολιό και αδιαφορώντας για στοιχεία ήταν πάντα έτοιμος να αμαυρώσει καριέρες και οικογένειες. Ο Τριανταφυλλόπουλος και ο κάθε Θέμος δεν κάναν τίποτα περισσότερο παρά να συνεχίσουν στο δρόμο που χάραξε ο Κουρής. Ειρωνικό αλλά και ο σημερινός συνέταιρος του κ. Κουρή, κ. Χατζηνικολάου τότε υπήρξε από τους κριτικούς του Αυριανισμού.

Αλλά και ο κ. Χατζηνικολάου αναφέρθηκε και σε συγκεκριμένη περίοδο και εφημερίδα, πραγματικά λυπάμαι για τις πρώτες εμπειρίες του στο χώρο της δημοσιογραφίας αλλά επειδή την ίδια περίοδο βρισκόμουν και εγώ στο χώρο της δημοσιογραφίας νιώθω τιμή και υπερηφάνεια γιατί γνώρισα δημοσιογράφους κοσμήματα, ανθρώπους λόγιους που τα κείμενά τους ήταν δοκίμια. Κι για να ξέρουμε γιατί μιλάμε θα αναφέρω ενδεικτικά και μερικά ονόματα, Χρυσοστομίδης, Βλάχου, Παπαδόπουλος, Σπυρόπουλος, Σαραντάκος, Σιδέρης, Κομίνης, Βασιλείου και με κάθε όνομα που γράφω θυμάμαι και ένα καινούργιο. Αυτοί οι άνθρωποι δώσανε την πραγματική της μορφή στη πολιτική ανάλυση και κριτική, ήταν δάσκαλοι ύφους, γραφής και ήθους.

Κ. Χατζηνικολάου ειλικρινά λυπάμαι που στην αρχή της καριέρας σας στην εφημερίδα “Μεσημβρινή” είδατε γραπτά να επιστρέφουν κατακόκκινα από τους διορθωτές αλλά σε αυτό δεν φταίει η εποχή, ίσως θα έπρεπε να ρίξετε μια ματιά σε αυτούς που στελέχωναν την εφημερίδα, γιατί η δική μου εμπειρία με κάνει πολλές φορές να ντρέπομαι ακόμα και για τα δικά μου γραπτά και να ζηλεύω όλους αυτούς που προανέφερα. Η ντροπή έγκειται στο ότι δεν είμαι σίγουρος αν τα κατάφερα να σταθώ στο ύφος και ήθος που αυτοί όρισαν και με δίδαξαν και αυτό χωρίς να περάσω σε παλαιότερους όπως ο πατέρας Βλάχος που εμείς οι νεότεροι γνωρίσαμε μόνο από τα κείμενά του. Και προσοχή μιλάω για ανθρώπους που με κάποιους από αυτούς δεν συμφωνώ απαραίτητα πολιτικά και ιδεολογικά.


Πέμπτη, Φεβρουαρίου 21, 2008

Τι ήθελε να πει ο ...τέως υπουργός;

Δεν είχα σκοπό να γράψω κάτι καινούργιο μιας και η συνήθης στήλη μου στα Ελληνικά για το Ovi magazine είναι ήδη online, αλλά σήμερα και τελείως τυχαία άκουσα από τον RealFM τον δημοσιογράφο Ν. Χατζηνικολάου να παίρνει συνέντευξη με τον τέως υπουργό της Ν.Δ. Και γνωστό λόγο του σκανδάλου, κ. Μαγγίνα. Γενικά και παρά τις εμφανείς πολιτικές του επιλογές τον Ν. Χατζηνικολάου τον συμπαθώ και τουλάχιστον στο επίπεδο των star δημοσιογράφων που έχουν πλημμυρίσει τα τελευταία χρόνια τα Ελληνικά ΜΜΕ καταφέρνει να επιπλέει – όχι πάντα με επιτυχία – ή καλύτερα καταφέρνει να κάνει και μερικές σωστές παρατηρήσεις ή ερωτήσεις.

Εδώ μια σημαντική παρατήρηση, μιλάω για τους star δημοσιογράφους και όχι για τους χιλιάδες δημοσιογράφους που στη πλειονότητα τους δουλεύουν για ψίχουλα κάτω από συνθήκες σκλαβοπάζαρου, και τιμούν τον επαγγελματικό τους χώρο.

Τέλος με την παρένθεση και την εισαγωγή και επιστροφή στην ασύλληπτη συνέντευξη του τέως υπουργού. Το μεγαλύτερο μέρος της συζήτησης αναλώνεται στο ασφαλιστικό και στην πίκρα του Μαγγίνα για το πως αντιμετώπισαν οι εργαζόμενοι τις προτάσεις του, τα επιχειρήματά του χωρίς καμία βάση και στην ουσία περνώντας περισσότερο χρόνο να θυμίζει τι έκανε το ΠΑΣΟΚ από το τι δεν έκανε η ΝΔ μέχρι που βρίσκει ο Χατζηνικολάου την ευκαιρία να κάνει ...την ερώτηση. Βέβαια και η στιγμή είναι επιλεγμένη και ο τρόπος που τίθεται η ερώτηση δείχνει προσυνεννόηση και δυστυχώς ο Χατζηνικολάου βάζει και μια χωρίς λογική δόση γλυψήματος δίνοντας την εικόνα 'ο Γιάννης φοβάται το θεριό και το θεριό το Γιάννη.'

Φυσικά δεν έχω το ακριβές κείμενο και μόνη μου αναφορά είναι η μνήμη μου αλλά θα ήθελα να πιστεύω ότι έχω ακόμα ισχυρή μνήμη. Ο Χατζηνικολάου λοιπόν ρωτάει τον κ. Μαγγίνα, για την περίπτωση του ανασφάλιστου Ινδού και την παρουσία του στο εξοχικό σπίτι του κ. Μαγγίνα και μετά από μια μικρή παύση αμηχανίας αφού το γλύψιμο και ο τρόπος που εκφράστηκε ήταν τουλάχιστον κωμικός ο τέως υπουργός απαντάει ότι με την συγκεκριμένη οικογένεια αλλοδαπών δεν είχε εργασιακή σχέση δεν ανταλλάσσονταν χρήματα, και περνάει στο ασύλληπτο, οι Έλληνες δεν έχουν καταλάβει ότι αυτοί που είναι στην εξουσία είναι ακριβώς όπως οι απλοί άνθρωποι του λαού και έχουν τα ίδια προβλήματα και ελαττώματα.

Παραδέχομαι ότι σε αυτό το σημείο κόντεψα να πέσω από την καρέκλα μου και έχασα την συνέχεια της συνέντευξης και παράλληλα πρέπει να ομολογήσω ότι και ο Χατζηνικολάου πρέπει να ένιωσε κάτι παρόμοιο γιατί θεώρησε απαραίτητο να κάνει μια μικρή κριτική στην απάντηση, αλλά το μεγάλο ερώτημα είναι εδώ τι ήθελε να πει ο ...ποιητής! Κατ' αρχή δικαιολόγησε απόλυτα το ότι κάθε λαός είναι υπεύθυνος γι΄ αυτούς που τον κυβερνούν. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι και οι Έλληνες είναι μικρο-απατεώνες που εκμεταλλεύονται τον κάθε κακομοίρη που προσπαθεί να επιβιώσει και βέβαια εάν έχει και ένα ανάπηρο παιδί τόσο το καλύτερο. Το κράτος δικαίου και όλη αυτή η πρεμούρα περί ρατσισμού τελικά είναι απλά για το θεαθήναι αφού ακόμα και οι λειτουργοί του δεν νιώθουν την ανάγκη να τους ακολουθούν. Ο κ. Μαγγίνας ουσιαστικά αποκαθήλωσε κάθε ελπίδα για πρόοδο και έβγαλε απροκάλυπτα το πραγματικό πρόσωπο αυτών που μας κυβερνάνε. Δυστυχώς δεν είναι ο μόνος, έχουν ήδη προηγηθεί οι απαράδεκτες δηλώσεις διαφόρων, όπως του γελοίου Νομάρχη Θεσσαλονίκης με όσα απαράδεκτα και ρατσιστικά είχε πει στις δημοτικές εκλογές για την υποψηφιότητα της Μουσουλμάνας υποψηφίας για το ΠΑΣΟΚ.

Το χειρότερο είναι ότι ο κ. Μαγγίνας είπε ότι οι Έλληνες είναι ένας λαός απατεώνων που βρίσκουν μόνιμα τρόπους να γλιστρήσουν και να παραβούν το νόμο. Ο κ. Μαγγίνας μας είπε ότι δεν υπάρχει λόγος να είναι η εξουσία τίμια και το τρελό είναι ότι με αυτή του την απάντηση ένιωσε ότι επικοινωνεί με τον απλό λαό! Ο κ. Μαγγίνας μας είπε ότι δεν πειράζει ότι τα ασφαλιστικά μας ταμεία κινδυνεύουν γιατί κανένας δεν πληρώνει τα απαιτούμενα εκμεταλλευόμενος τον εργάτη αλλοδαπό ή ημεδαπό – συμπεριλαμβανομένων και των ίδιων των κομμάτων – γιατί έτσι κι αλλιώς το κάνουμε ...όλοι! Μας είπε ότι δεν πειράζει και να παρανομήσουμε λιγάκι μιας και έτσι κι αλλιώς το κάνουμε όλοι. Βέβαια εδώ φρόντισε να βάλλει και μια δικλείδα ασφαλείας, άλλο είναι να κλέβει ο Πασοκτζής και άλλο ο ΝΔκράτης! Ανατριχιαστικό; δυστυχώς αυτοί είναι που κυβερνάνε την Ελλάδα στη αρχή του 21ου αιώνα!